Istnieje bardzo mało danych na temat zapobiegania obrzękowi chłonnemu kończyny górnej po leczeniu radykalnym raka sutka oraz terapii, która pozwoliłaby opanować to powikłanie. W niniejszej metaanalizie danych z przeglądu systematycznego wzięto pod uwagę opcje zabiegowego leczenia obrzęku chłonnego.
W wieloośrodkowym badaniu z randomizacją oceniono wpływ wczesnego żywienia doustnego zarówno na bezpieczeństwo chorych po resekcji żołądka z powodu raka, jak i na czas ich pobytu w szpitalu.
Aktualnym standardem postępowania w przypadku planowych operacji jelita grubego jest połączenie chirurgii laparoskopowej z protokołem ERAS. W przypadku zabiegów otwartych zalecane jest podawanie anestetyków do przestrzeni zewnątrzoponowej. Dootrzewnowe podawanie miejscowo działającego anestetyku jest jednym z rodzajów multimodalnego leczenia bólu zgodnego z protokołem ERAS.
Badacze próbowali znaleźć odpowiedź na pytanie, czy znieczulenie z wykorzystaniem liposomalnej bupiwakainy do TAP-block jest tak samo skuteczne jak znieczulenie zewnątrzoponowe.
Optymalny czas usunięcia cewnika z pęcherza moczowego u chorych poddanych operacjom jelita grubego obejmujących miednicę nie jest jednoznacznie zdefiniowany. Celem badania było porównanie częstości ostrego zatrzymania moczu w 2 grupach: wczesnego usunięcia cewnika (1. doba pooperacyjna) i standardowego usunięcia cewnika (3. doba pooperacyjna).
Współczesne wytyczne dotyczące leczenia martwiczego OZT zalecają drenaż i nekrosektomię po 4 tygodniach od pierwszych dolegliwości, tak aby zbiorniki płynowe uległy ograniczeniu. Tymczasem mimo optymalnego leczenia chorzy mogą wymagać wcześniejszej (<4 tyg.) interwencji z uwagi na cechy zakażenia i pogorszenie stanu ogólnego.
Zapraszamy do zapoznania się zarówno z wynikami badania, które objęło niemal 40 tysięcy chorych, jak i z komentarzem.
Niedoczynność przytarczyc jest najczęstszym powikłaniem w chirurgii tarczycy prowadzącym do hipokalcemii i wielu problemów medycznych. Badacze próbowali opowiedzieć na pytanie, czy można przewidzieć pooperacyjną niedoczynność przytarczyc, a tym samym określić zasadność kontrolnych badań krwi i doustnej suplementacji wapnia.
W ostatnich latach popularność zyskują miejscowo działające leki przeciwbólowe podawane przez cewniki umieszczone w ranie operacyjnej i dawkowanie leków kontrolowane przez pacjenta. Badacze próbowali odpowiedzieć na pytanie, czy jest to uzasadnione.
W dotychczasowych publikacjach nie porównywano bezpośrednio metody skuteczność fundoplikacji przezustnej bez nacięcia i laparoskopowej fundoplikacji sposobem Nissena u chorych na chorobę refluksową przełyku.