Obecnie zagrożenie VOC i VOI jest główną przyczyną zalecenia ograniczenia podróżowania wydanego przez ECDC oraz restrykcji w ruchu transgranicznym wprowadzanym przez poszczególne państwa. Podróżny udający się do regionów, w których szczepienia przeciwko COVID-19 przeprowadzane są w ograniczonym zakresie, a niedostateczne zasoby nie pozwalają na wdrożenie odpowiedniej kontroli zakażeń, muszą się liczyć ze zwiększonym prawdopodobieństwem pojawienia się nowych wariantów SARS-CoV-2 na trasie podróży oraz ze zdrowotnymi i organizacyjnymi konsekwencjami takich sytuacji. Wiele krajów rozwijających się nie ma możliwości diagnostycznych (sekwencjonowanie genomu wirusa) i nie prowadzi nadzoru nad krążeniem nowych wariantów w stopniu umożliwiającym zaplanowanie skutecznych strategii prewencyjnych. Wymownym przykładem był niekontrolowany rozwój epidemii COVID-19 w Indiach w drugim kwartale 2021 roku, związany z wystąpieniem wariantu Delta, którego skutkiem było nagłe wprowadzenie znacznych obostrzeń w przemieszczaniu się i wstrzymanie transportu lotniczego. W kwietniu i maju br. turyści z Polski zostali zaskoczeni przez lockdown w Indiach i Nepalu i pozbawieni możliwości powrotu do kraju. Sytuacja ta pokazała, że mimo utrzymywania się pandemii już ponad rok i dostępności coraz większej liczby danych dotyczących SARS-CoV-2 nie jest możliwe pewne przewidywanie sytuacji epidemiologicznej, w tym aspektów istotnych dla podróżnych.
W kontekście nowych wariantów wirusa optymalnym rozwiązaniem jest szczepienie przeciwko COVID-19 przed wyjazdem zagranicznym oraz stosowanie środków ochrony osobistej przed zakażeniem SARS-CoV-2 podczas podróży, niezależnie od statusu uodpornienia podróżnika.
