Jakie szczepionki można podać dziecku choremu na chorobę Leśniowskiego i Crohna, leczonemu azatiopryną?

Data utworzenia:  17.04.2013
Aktualizacja: 15.02.2017
dr med. Joanna Stryczyńska-Kazubska
Katedra Profilaktyki Zdrowotnej Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu

Leczenie immunosupresyjne stanowi okresowe przeciwwskazanie do podania szczepionek „żywych”. Szczepienie tymi preparatami można przeprowadzić nie później niż 2 tygodnie przed rozpoczęciem terapii immunosupresyjnej lub najwcześniej 3 miesiące po jej zakończeniu, a w przypadku podawania glikokortykosteroidów (GKS) po miesiącu. Dotyczy to również pacjentów leczonych azatiopryną. W przypadku stosowania GKS tylko dawka immunosupresyjna stanowi wskazanie do odroczenia podania szczepionki zawierającej żywe drobnoustroje. Dawka GKS jest immunosupresyjną, jeśli odpowiada dawce prednizonu, stosowanego co najmniej przez 14 dni, w dawce ≥2 mg/kg mc./24 h, a u osób z masą ciała >10 kg w dawce ≥20 mg/24 h. W trakcie leczenia immunosupresyjnego można podawać preparaty zawierające zabite drobnoustroje, jednak należy się liczyć ze słabszą odpowiedzią immunologiczną na szczepienie. W takiej sytuacji warto zaszczepić także wszystkie osoby z najbliższego otoczenia chorego (tzw. strategia kokonu) oraz unikać u nich doustnej szczepionki przeciwko poliomyelitis (OPV).

U pacjentów leczonych przewlekle z powodu nieswoistego zapalenia jelit istnieje ryzyko poważnych zakażeń, nie można więc rezygnować ze szczepień w tej grupie. Zgodnie z powyższymi zasadami w trakcie terapii immunosupresyjnej nie należy podawać szczepionek „żywych”. Jeżeli jest to możliwe, szczepienia można zrealizować po ustaleniu rozpoznania, a przed rozpoczęciem terapii. Dotyczy to zwłaszcza szczepienia przeciwko ospie wietrznej u pacjentów z ujemnym wywiadem lub brakiem dowodów na uodpornienie w badaniach serologicznych. Podawanie szczepionek inaktywowanych nie jest przeciwwskazane. U omawianych chorych szczególnie ważne jest zapobieganie zachorowaniom na grypę i choroby wywołane przez pneumokoki. Można podawać również inne inaktywowane szczepionki w ramach szczepień zalecanych (np. szczepionkę przeciwko meningokokom, szczepionkę przeciwko HPV).

Piśmiennictwo:
1. Melmed G.: Vaccination strategies for patients with inflammatory bowel disease on immunomodulators and biologics. Inflamm. Bowel. Dis., 2009; 15: 1410–1416
2. Viget N., Vernier-Massouille G., Salmon-Ceron D. i wsp.: Opportunistic infections in patient with IBD: prevention and diagnosis. Gut, 2008; 57: 549–558
3. General recommendations on immunization. Recommendations of the Advisory Committee on Immunization Practices (ACIP). MMWR, 2011; 60 (RR-02): 1–60

Wybrane treści dla pacjenta
  • Astma u dzieci - mechanizmy i przyczyny
  • Celiakia u dzieci
  • Cukrzyca u dzieci
  • Zaburzenia lękowe u dzieci i młodzieży
  • Infekcje dróg oddechowych u dzieci
  • Mózgowe porażenie dziecięce
  • Łojotokowe zapalenie skóry u dzieci (wyprysk łojotokowy)
  • Zakażenia grzybicze u dzieci
  • Kamica przewodów żółciowych u dzieci
  • Zespół nadpobudliwości psychoruchowej (ADHD)

Reklama

Napisz do nas

Zadaj pytanie ekspertowi, przyślij ciekawy przypadek, zgłoś absurd, zaproponuj temat dziennikarzom.
Pomóż redagować portal.
Pomóż usprawnić system ochrony zdrowia.

Przegląd badań