Oczywiście w niektórych przypadkach złamanie kwarantanny było podyktowane osiąganiem dochodów. Niestety, obecnie całe społeczeństwo poddane jest poważnej próbie niezarabiania na życie, aby chronić nie tylko siebie, ale też innych. Lekarze i pielęgniarki nie mogą wyłamywać się z tego solidarnego wyrzeczenia się zarobkowania pod pretekstem pomocy innym. Warto zatem indywidualnie przeanalizować, jakie są przyczyny określonych postaw – bezmyślność, chęć zarobienia czy nieodpowiednia edukacja. Może źle wyedukowaliśmy kadry medyczne, nie uświadamiając im, co naprawdę jest ważne? Warto głębiej zastanowić się nad tym, co tak naprawdę jest etyczne. Czas pandemii powinien przewartościować wiele spraw i spowodować zmiany także w medycynie. Bo lekarz, który złamał kwarantannę, nie mając objawów, nie kontaktując się z zakażonymi, a umieszczony na niej tylko dlatego, że był za granicą w miejscu, gdzie nie było zachorowań, być może zachował się bardziej etycznie niż ten, który w czas spokoju przychodzi do pracy chory na grypę. Nie można tworzyć podwójnych zasad etycznych na różne czasy. Jeśli pozwala się realnie zakażać chorych w czas spokoju, to dlaczego nie można potencjalnie ich narazić na zakażenie w czas epidemii? Jeśli przyczyną złamania obowiązku kwarantanny przez personel medyczny nie była chęć zarobienia, wówczas należy stwierdzić, że było to efektem nieodpowiedniej edukacji personelu medycznego i niewłaściwych wzorców postępowania obowiązujących w naszym kraju. Czas najwyższy to zmienić, bo czas epidemii obnażył, jak szkodliwe jest takie postępowanie. Czy tylko podczas epidemii lekarz nie może zakażać pacjentów a po jej ustąpieniu to już powinien?
medycyna praktyczna dla lekarzy
