Czy należy stosować profilaktykę antybiotykową u osób z bliskiego kontaktu z chorym na potwierdzoną sepsę meningokokową?

Czy należy stosować profilaktykę antybiotykową u osób z bliskiego kontaktu z chorym na potwierdzoną sepsę meningokokową? Jak postępować w przypadku osoby szczepionej, a jak u osoby nieszczepionej?

Chemioprofilaktyka jest zalecana w każdym przypadku zakażenia meningokokowego (w tym także w przypadku zapalenia spojówek) u wszystkich osób, które miały bliski kontakt z chorym w ciągu 7–14 dni przed zachorowaniem, tj.:

• domowników i osób utrzymujących kontakty intymne z chorym
• śpiących z chorym w tym samym pomieszczeniu
• mających bezpośredni kontakt z wydzielinami chorego, w tym u osób prowadzających resuscytację, intubację i odsysanie.

Zastosowanie profilaktyki jest celowe do 2 tygodni po wystąpieniu zachorowania, ale należy ją rozpocząć jak najszybciej, optymalnie w ciągu 24 godzin od ekspozycji.

Szczepienie nie zwalnia z profilaktyki, ponieważ istnieje 12 grup serologicznych meningokoków, a dostępne szczepionki chronią jedynie przed 5 z nich, tj. A, B, C, Y i W-135. Wprawdzie grupy te są odpowiedzialne za >95% zakażeń, ale bezpośrednio po ekspozycji nie wiadomo, która grupa serologiczna wywołała zakażenie, nie można zatem stwierdzić, czy osoba eksponowana była przeciwko niej szczepiona i czy jest odporna.

W profilaktyce stosuje się:

• cyprofloksacynę – doustnie w jednorazowej dawce 500 mg (u dorosłych)
• ceftriakson (lek z wyboru u ciężarnych) – w jednorazowej dawce domięśniowo: u osób ≥15. roku życia – 250 mg, a u dzieci <15 lat – 125 mg
• ryfampicynę – doustnie co 12 h przez 2 dni (4 dawki): u dorosłych – 600 mg, u dzieci <1. miesiąca życia – 5 mg/kg mc., u dzieci >1. miesiąca życia – 10 mg/kg mc.
• osobom, u których nie można zastosować wymienionych leków, alternatywnie można podać azytromycynę doustnie w jednorazowej dawce: u dorosłych – 500 mg, u dzieci – 10 mg/kg mc.