Opracowała mgr Małgorzata Ściubisz
W amerykańskim badaniu typu self-controlled caseseries oceniono ryzyko niedokrwiennego udaru mózgu po zachorowaniu na półpasiec u dorosłych oraz wpływ szczepienia przeciwko półpaścowi i leczenia przeciwwirusowego na to ryzyko.
Wśród pacjentów korzystających ze świadczeń zdrowotnych w ramach programu Medicare w USA w latach 2008–2017 zidentyfikowano 87 405 osób (66% kobiet) w wieku ≥66 lat (śr. 80 lat) z pierwszym epizodem półpaśca i udaru mózgu (na podstawie rozpoznania w klasyfikacji ICD-9 lub ICD-10). Populację badania podzielono dodatkowo na 4 podgrupy: (1) osób nieszczepionych przeciwko półpaścowi i nieleczonych przeciwwirusowo po zachorowaniu na półpasiec, (2) osób szczepionych po przechorowaniu półpaśca, ale nieleczonych przeciwwirusowo, (3) osób leczonych przeciwwirusowo, ale nieszczepionych po zachorowaniu na półpasiec, (4) osób szczepionych przeciwko półpaścowi i leczonych przeciwwirusowo po zachorowaniu na półpasiec. Okres obserwacji podzielono na okres ryzyka (do 6 mies. po zachorowaniu na półpasiec) i kontrolny (przed zachorowaniem na półpasiec lub >6 mies. po zachorowaniu), a następnie porównano częstość udaru mózgu w tych przedziałach czasu.
Wykazano, że w okresie narażenia, w porównaniu z okresem kontrolnym, ryzyko niedokrwiennego udaru mózgu było istotnie większe i utrzymywało się przez 6 miesięcy od zachorowania na półpasiec – w ciągu pierwszych 14 dni od zachorowania było o 89% większe (iloraz współczynników zapadalności [IRR]: 1,89 [95% CI: 1,77–2,02]), w ciągu 15–30 dni o 58% większe (IRR: 1,58 [95% CI: 1,47–1,69]), w ciągu 31–90 dni o 36% większe (IRR: 1,36 [95% CI: 1,31–1,42]), a w ciągu 91–180 dni o 19% większe (IRR: 1,19 [95% CI: 1,15–1,23]). Zwiększone ryzyko dotyczyło osób w każdej grupie wiekowej (66–74 lat, 75–84 lat, ≥85 lat) oraz zarówno mężczyzn, jak i kobiet. Natomiast nie zaobserwowano, aby szczepienie przeciwko półpaścowi (preparatem „żywym” [niedostępny w Polsce – przyp. red.]) lub systemowe leczenie przeciwwirusowe wpływało na ryzyko niedokrwiennego udaru mózgu po zachorowaniu na półpasiec.
Autorzy badania wyciągnęli wniosek, że w ciągu 6 miesięcy od zachorowania na półpasiec ryzyko niedokrwiennego udaru mózgu jest istotnie większe. Szczepienie przeciwko półpaścowi lub systemowe leczenie przeciwwirusowe po zachorowaniu na półpasiec nie wpływa na to ryzyko (p. także: Czy półpasiec może zwiększyć ryzyko udaru mózgu i zawału serca? oraz Przechorowanie półpaśca zwiększyło ryzyko wystąpienia udaru mózgu – przyp. red.).
