Nie potwierdzono skuteczności klinicznej szczepień przeciwko krztuścowi w profilaktyce poekspozycyjnej. Zgodnie z ogólną zasadą okres wylęgania choroby zakaźnej nie jest przeciwwskazaniem do szczepienia, jednak nie należy oczekiwać, że w przypadku krztuśca uchroni to przed zachorowaniem po ewidentnym, bliskim kontakcie z osobą chorą.
U osób z bliskiego kontaktu (tj. domowego, w placówkach opiekuńczych [takich jak przedszkola, żłobki, szkoły], w placówkach opieki zdrowotnej [zwłaszcza personel]) należy natomiast jak najszybciej – nie później niż 21 dni od pierwszego narażenia – rozpocząć chemioprofilaktykę poekspozycyjną. W chemioprofilaktyce stosuje się takie same antybiotyki i w takich samych schematach dawkowania, jak w leczeniu krztuśca. Główną grupą antybiotyków są makrolidy (azytromycyna przez 5 dni, klarytromycyna przez 7 dni, erytromycyna przez 14 dni), a w przypadku ich nietolerancji alternatywnie zaleca się kotrimoksazol (przez 14 dni).
Piśmiennictwo:
1. American Academy of Pediatrics: Pertussis (whooping cough). W: Pickering L.K., Baker C.J., Kimberlin D.W., Long S.S. (red.): Red book: 2009 report of the Committee on Infectious Diseases. Wyd. 28, Elk Grove Village, IL, AAP, 2009: 504–5192. Centers of Disease Control and Prevention: General recomendations of the Advisory Committee on Imunization Practices (ACIP). MMW R, 2011; 60 (RR-02): 1–60
3. Centers of Disease Control and Prevention: Recommended antimicrobial agents for the treatment and postexposure prophylaxis of pertussis. 2005 CDC guidelines. MMRW, 2005; 54 (No. RR-14): 1–15
