Jakie są zasady postępowania wobec osób z domowego kontaktu z chorym na inwazyjną chorobę meningokokową?

2-letni chłopiec zachorował na meningokokowe zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych (leczony w szpitalu na oddziale intensywnej terapii). Jak postępować w przypadku jego starszego brata i rodziny? Podać antybiotyk, czy zaszczepić przeciwko meningokokom?

Po bliskim kontakcie z chorym na inwazyjną chorobę meningokokową (IChM), do którego doszło w ciągu 7 dni przed zachorowaniem, należy zastosować chemioprofilaktykę – najlepiej do 24 godzin od zachorowania, ale nie później niż do 2 tygodni po wystąpieniu objawów choroby (p. Czy należy stosować profilaktykę antybiotykową u osób z bliskiego kontaktu z chorym na potwierdzoną sepsę meningokokową?), a następnie podać szczepionkę, jeżeli osoby te nie były uprzednio szczepione przeciwko meningokokom. Zgodnie z zaleceniami brytyjskimi, osobom wcześniej szczepionym przeciwko meningokokom grupy C, które miały bliski kontakt z chorym zakażonym meningokokiem grupy C, należy podać dawkę przypominającą szczepionki MCV-C, jeśli od szczepienia MCV-C upłynęło >12 miesięcy, a w razie zakażenia meningokokiem grupy A, W-135 lub Y – zaszczepić szczepionką MCV-4. W przypadku zakażenia meningokokiem grupy B należy zastosować chemioprofilaktykę. Z uwagi na względnie małą liczbę opublikowanych danych nie ustalono natomiast jednoznacznych i uniwersalnych wskazań do podania białkowej rekombinowanej szczepionki przeciwko meningokokom grupy B (4CMenB) po kontakcie z chorym, choć postępowanie takie z powodzeniem stosowano w niektórych krajach w zwalczaniu lokalnych ognisk epidemicznych (np. w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie i Francji). Agencja Zdrowia Publicznego Kanady już w 2014 roku zaleciła takie postępowanie dla osób z bliskiego kontaktu z chorym na IChM wywołaną przez meningokoka grupy B, analogicznie do profilaktyki poekspozycyjnej w innych przypadkach IChM.