Ospa u dziecka zaszczepionego dzień wcześniej przeciwko odrze, śwince i różyczce

13.02.2019
dr hab. n. med. Ernest Kuchar
Klinika Pediatrii z Oddziałem Obserwacyjnym Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego

Dziecko zakwalifikowano do szczepienia MMR. Dzień po szczepieniu pojawiły się pierwsze wykwity ospowe. W wywiadzie nie stwierdzono kontaktu z chorym na ospę wietrzną. Przebieg ospy był niepowikłany. Czy dziecko wytworzy prawidłową odporność na wirus różyczki, świnki i odry, jeśli w czasie szczepienia rozwijała się ospa wietrzna? Czy u dziecka należy oznaczyć stężenie swoistych przeciwciał?

Podsumujmy, dzień po szczepieniu MMR dziecko zachorowało na ospę wietrzną o względnie łagodnym, niepowikłanym przebiegu. Pytanie, czy powinniśmy się obawiać o skuteczność uodpornienia. Wiadomo, że układ odpornościowy może jednocześnie odpowiadać na bardzo wiele antygenów. Doświadczenia dotyczące szczepień osób przewlekle zakażonych wirusami (np. HIV, CMV) oraz dzieci z upośledzoną odpornością z innych przyczyn wskazują na dobrą skuteczność szczepień przeciwko odrze, śwince i różyczce. Dzieci zakażone HIV można bezpiecznie i skutecznie szczepić za pomocą szczepionki MMR, o ile nie są w ciężkiej immunosupresji. Brak zatem danych, na podstawie których można by podejrzewać nieskuteczność przeprowadzonego szczepienia MMR. W razie narażenia na kontakt z odrą lub świnką można rozważyć wcześniejsze podanie drugiej dawki szczepionki (najwcześniej po upływie 4 tyg.). Zalecenie to dotyczy wszystkich osób, także zdrowych, z prawidłową odpornością. W większości krajów dawki szczepionki MMR podaje się w krótszym odstępie niż w Polsce, na przykład w Niemczech pierwszą dawkę podaje się w wieku 11–14 miesięcy, a drugą już w wieku 15–23 miesięcy, natomiast w Stanach Zjednoczonych drugą dawkę MMR podaje się w wieku 4–6 lat.

Piśmiennictwo:

1. McLean H.Q., Fiebelkorn A.P., Temte J.L. i wsp.: Prevention of measles, rubella, congenital rubella syndrome, and mumps, 2013: summary recommendations of the Advisory Committee on Immunization Practices (ACIP).MMWR Recomm. Rep., 2013; 62 (RR-04): 1–34
2. Perez E.E., Bokszczanin A., McDonald-McGinn D. i wsp.: Safety of live viral vaccines in patients with chromosome 22q11.2 deletion syndrome (DiGeorge syndrome/velocardiofacial syndrome). Pediatrics, 2003, 112:e325
Wybrane treści dla pacjenta
  • Schizofrenia u dzieci i młodzieży
  • Niedoczynność tarczycy u dzieci
  • Pokrzywka u dzieci
  • Świnka u dorosłych
  • Cytomegalia u dzieci
  • Szczepienie przeciwko ospie wietrznej
  • Autyzm
  • Badanie ostrości wzroku u dzieci
  • Zakażenia układu moczowego u dzieci
  • Kamica pęcherzyka żółciowego u dzieci

Reklama

Napisz do nas

Zadaj pytanie ekspertowi, przyślij ciekawy przypadek, zgłoś absurd, zaproponuj temat dziennikarzom.
Pomóż redagować portal.
Pomóż usprawnić system ochrony zdrowia.

Przegląd badań