Dziecko w wieku 18 miesięcy w ciągu 48 h po ekspozycji otrzymało dawkę szczepionki przeciwko ospie wietrznej. Po około 10 dniach od szczepienia na tułowiu dziecka pojawiło się kilka pęcherzyków przypominających pęcherze ospowe. Oznacza to, że chłopiec zachorował na ospę mimo szczepienia poekspozycyjnego i przeszedł ją łagodnie, czy były to zmiany po szczepieniu? Czy w tej sytuacji trzeba podać drugą dawkę szczepionki?
Szczepienie przeciwko ospie wietrznej jest zalecaną metodą profilaktyki poekspozycyjnej tej choroby. Dawkę szczepionki należy podać maksymalnie do piątego dnia od kontaktu z osobą zakażającą, jednak jej skuteczność, wynosząca 90%, jest największa po podaniu w ciągu 72 h od kontaktu. Jednocześnie u około 1–3% osób w ciągu 42 dni po szczepieniu (najczęściej w ciągu 21 dni) mogą się pojawić pojedyncze pęcherzyki ospowe. Wystąpienie tego niepożądanego odczynu poszczepiennego (NOP) w ciągu 6 tygodni nie ma wpływu na dalszą realizację szczepienia – zgodnie z obowiązującym schematem należy podać drugą dawkę szczepionki. W opisanej sytuacji nie można rozstrzygnąć, czy zmiany skórne są wywołane dzikim wirusem ospy, przed którym nie udało się uchronić mimo poekspozycyjnego podania szczepionki w ciągu 48 h od kontaktu, czy wirusem szczepionkowym. Wykonanie szczepienia mimo przechorowania ospy wietrznej nie zwiększa ryzyka NOP.
