Ospa wietrzna jest ostrą chorobą wirusową o dużej zakaźności. Jej przebieg na ogół nie jest ciężki, ale u około 4–6% chorujących dzieci obserwuje się powikłania wymagające hospitalizacji. U niemowląt i dzieci, które przebyły ospę wietrzną w 2. roku życia, częściej dochodzi do reaktywacji zakażenia VZV manifestującej się półpaścem. Zgodnie z charakterystyką produktu leczniczego szczepionkę przeciwko ospie wietrznej można stosować od ukończenia 9. miesiąca życia. Drugą dawkę należy podać optymalnie 6 tygodni do 3 miesięcy po szczepieniu pierwszą dawką. Szczepienie dziecka w wieku 9–11 miesięcy zawsze należy rozważyć biorąc pod uwagę potencjalne korzyści z takiego postępowania i ryzyko zachorowania o przebiegu często nieprzewidywalnym. Pamiętać należy, że szczepienie po 12. miesiącu życia, zgodnie z zaleceniami WHO, zapewnia jednak większą immunogenność i – prawdopodobnie – trwalszą ochronę.
Piśmiennictwo:
1. CDC. Varicella vaccination www.cdc.gov/vaccines/vpd-vac/varicella/2. Rekomendacje zespołu ekspertów dotyczące dwudawkowego schematu szczepień przeciw ospie wietrznej. Pediatr. Pol., 2010; 85 (3): 243–250
3. European Centre for Disease Prevention and Control. Varicella vaccination in the European Union. Sztokholm, ECDC, 2015. http://ecdc.europa.eu/en/publications/
4. Charakterystyka produktu leczniczego Varilrix