Dwóch pacjentów zgłosiło się na szczepienie przeciwko WZW typu A i B. Na wizycie wyznaczono termin podania drugiej dawki. Niestety jeden pacjent zgłosił się dopiero po 2 miesiącach, a drugi – po upływie 3 miesięcy. Jak wyznaczyć termin podania trzeciej dawki?
Szczepienia należy wykonywać w odstępach jak najbardziej zbliżonych do zalecanych przez producenta szczepionki, jednak wydłużenie odstępu pomiędzy kolejnymi dawkami z reguły nie wpływa negatywnie na uodpornienie mierzone stężeniem swoistych przeciwciał.
Obydwaj pacjenci otrzymali 2 dawki skojarzonej szczepionki przeciwko WZW typu A i B w zbyt długim odstępie, nie mniej zgodnie z ogólnymi zasadami szczepień. Według Advisory Committee on Immunization Practices (ACIP) każdą dawkę należy wliczyć do schematu szczepienia, nawet jeśli odstęp pomiędzy kolejnymi szczepieniami został wydłużony. Producent zaleca podanie szczepionki w schemacie 0, 1 oraz 6 miesięcy, a zatem trzecią dawkę należy podać 5 miesięcy po drugiej dawce. Taki schemat dawkowania jest zgodny zarówno z zaleceniami producenta, jak i ogólnymi wytycznymi ACIP, które przewidują zachowanie między drugą a trzecią dawką WZW typu B odstępu 2–17 miesięcy (co najmniej 8 tyg.), a między pierwszą i ostatnią dawką WZW typu A 6–18 miesięcy (co najmniej 6 mies.).
Dla jasności dodam, że dla osób z prawidłową odpornością zarówno Polska Grupa Ekspertów, jak i ACIP nie przewidują dawek przypominających szczepień ani przeciwko WZW typu A, ani WZW typu B, a oznaczanie przeciwciał przeciwko wirusowi zapalenia wątroby typu A (anty-HAV) wiąże się z ryzykiem otrzymania wyniku fałszywie ujemnego. ACIP nie zaleca oceny odpowiedzi poszczepiennej, ponieważ szczepionki przeciwko WZW typu A są wysoce immunogenne (niemal 100% osób seropozytywnych po szczepieniu), a komercyjne testy diagnostyczne stosowane w diagnostyce zakażenia HAV charakteryzują się zbyt małą czułością, aby wykryć małe, niemniej jednak wystarczające do ochrony przed zachorowaniem poszczepienne stężenia przeciwciał anty-HAV.
Piśmiennictwo:
1. Polska Grupa Ekspertów HBV – Zespół ds. Szczepień: Szczepienia przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu A i B. Zakażenia, 2011; 6: 154–157 (http://www.choroby-zakazne.pl/uploads/Szczepienia%20HBV%20i%20HAV%20wg.%20PGE-HBV.pdf)2. Kroger A.T., Sumaya C.V., Pickering L.K., Atkinson W.L., Centers for Disease Control and Prevention: General recommendations on immunization. Recommendations of the Advisory Committee on Immunization Practices (ACIP). MMWR, 2011; 60: 1–60 (p. Med. Prakt. Szczepienia 1/2012, s. 20–31 – przyp. red.)
3. A comprehensive immunization strategy to eliminate transmission of hepatitis B virus infection in the United States: recommendations of the Advisory Committee on Immunization Practices (ACIP) part 1: immunization of infants, children, and adolescents. MMWR Recomm Rep., 2006; 55: 1–33
4. Hepatitis B epidemiology and prevention of vaccine-preventable diseases. W: The Pink Book: course textbook. 12th ed. Second Printing, 2012
5. Charakterystyka Produktu Leczniczego Twinrix
6. World Health Organization (WHO) position paper on hepatitis B vaccines http://www.who.int/wer/2004/en/wer7928.pdf (cyt. 23.04.2014)
7. Prevention of hepatitis A through active or passive immunization. Recommendations of the Advisory Committee on Immunization Practices. MMWR, 2006; 55 (RR-07): 1–23
8. World Health Organization (WHO) position paper on hepatitis A vaccines (p. Szczepienia przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu A. Aktualne (2012) stanowisko WHO – przyp. red.)
