Jak długo należy chronić chorych na białaczkę i kobiety w ciąży przed kontaktem z dziećmi zaszczepionymi przeciwko ospie wietrznej?

Nie ma wskazań do rutynowej izolacji. Przeniesienie atenuowanych wirusów VZV szczepu Oka znajdujących się w szczepionce z osób zaszczepionych na kontaktujące się z nimi osoby seronegatywne jest możliwe, ale zdarza się niezwykle rzadko. Prawdopodobieństwo transmisji zakażenia jest większe w przypadkach, kiedy u zaszczepionych wystąpiła pęcherzykowa osutka, i jest ono wprost proporcjonalne do jej nasilenia (liczby wykwitów). Opisano przypadek transmisji zakażenia od zaszczepionego dziecka na kobietę ciężarną, ale nie wykazano zakażenia płodu.

Zespół ospy wietrznej wrodzonej u noworodków zakażonych dzikim szczepem VZV w I trymestrze ciąży występuje rzadko (2%), dlatego nie należy przeceniać tego ryzyka, zwłaszcza gdy chodzi o atenuowany szczep wirusa. To samo dotyczy osób w okresie immunosupresji. Należy przede wszystkim unikać kontaktu z tymi zaszczepionymi osobami, u których pojawiły się pęcherzykowe wykwity ospowe. Osutka poszczepienna występuje u około 3–5% zaszczepionych dzieci zwykle 5–26 dni po szczepieniu. Nie zawsze są to typowe pęcherzyki – mogą wystąpić tylko pojedyncze wykwity plamkowo-grudkowe. Jednak większość przypadków osutki, która pojawiła się w ciągu 2 tygodni po szczepieniu przeciwko ospie wietrznej, to naturalne zachorowania wywołane dzikim szczepem VZV (szczepienie wykonano w okresie wylęgania objawów choroby). Z powyższych obserwacji wynika, że hipotetyczne i bardzo niewielkie ryzyko istnieje między 5. a 26. dniem po szczepieniu. Uważam więc, że nie ma potrzeby zachowywania przesadnej ostrożności.