Zaburzenia funkcjonowania seksualnego to utrzymujące się przewlekle, uciążliwe zaburzenia dotyczące któregokolwiek z etapów cyklu reakcji seksualnej. Zgodnie z najczęściej stosowanym podziałem przyjęto, że w jej skład wchodzą: faza pożądania, podniecenia, orgazmu i odprężenia, jednak w DSM-5 połączono nieprawidłowości fazy pożądania i podniecenia w jedną kategorię, określaną mianem zaburzeń zainteresowania i wzbudzenia seksualnego.
W niniejszej pracy przybliżono wnioski płynące z niedawno opublikowanych artykułów dotyczących częstości występowania NPS, ze szczególnym uwzględnieniem objawów apatii, obniżonego nastroju, lęku, psychozy, pobudzenia i odhamowania oraz związku tych symptomów z rozwijającymi się zaburzeniami neuropoznawczymi.
Częstość występowania schizofrenii ocenia się na 1% populacji ogólnej. Osoby dotknięte tym zaburzeniem mogą doświadczać zróżnicowanych, a zarazem poważnych symptomów psychopatologicznych, takich jak objawy pozytywne (do których zalicza się m.in. urojenia i omamy), objawy negatywne oraz zaburzenia czynności poznawczych, a dolegliwości te mogą towarzyszyć im przez całe życie.
Objawy mutyzmu wybiórczego mogą być zauważalne już w okresie przedszkolnym, ale zaburzenie to nie jest często rozpoznawane dopóki dziecko nie rozpocznie nauki szkolnej. W rozpoznaniu należy wykluczyć zaburzenia słuchu, mowy i intelektu.
Płodowy zespół alkoholowy (fetal alcohol syndrome – FAS) i spektrum płodowych zaburzeń alkoholowych (fetal alcohol spectrum disorders – FASD) są wynikiem wewnątrzmacicznego narażenia na alkohol i stanowią najczęstsze niedziedziczne przyczyny niepełnosprawności intelektualnej.
Jaka jest szkodliwość e-papierosów oceniana na podstawie emitowanych substancji toksycznych oraz badań przedklinicznych i klinicznych? Czy e-papierosy wspomagają rzucenie palenia tytoniu? Jaki wpływ ma używania e-papierosów przez młodzież na ich stan zdrowia?
Decyzję o zastosowaniu analgetyków opioidowych (AO) u chorego z bólem przewlekłym o umiarkowanym lub dużym natężeniu zawsze podejmuje się indywidualnie u każdego chorego, po analizie bilansu zysków (zmniejszenie dolegliwości bólowych, poprawa codziennej aktywności oraz jakości życia) i strat (działania niepożądane leków, rozwój tolerancji lub uzależnienia).
W swojej codziennej pracy klinicyści mogą zetknąć się z pacjentami, którzy doświadczyli traumy i wymagają leczenia zarówno somatycznego, jak i psychiatrycznego. Dlatego też bardzo istotne jest, by potrafili poprawnie zidentyfikować indywidualne potrzeby pacjenta i na nie odpowiedzieć.
Pod pojęciem otępienia nie kryje się pojedyncza jednostka chorobowa. Termin ten odnosi się do zespołu objawów związanych z postępującym pogarszaniem się funkcjonowania intelektualnego, które prowadzi do utraty możliwości samodzielnego wykonywania podstawowych czynności życia codziennego.
Psychiatrzy dzieci i młodzieży często uważają zaburzenia zachowania za wyzwanie diagnostyczne. Problem ten wynika z niejednorodnych kryteriów rozpoznawania i prawdopodobnie z dużej częstości współwystępowania innych problemów behawioralnych.
Zachowania trudne o typie samouszkodzeń i autostymulacji są to nieakceptowane formy autoagresji bezpośredniej i/lub stymulacji, w których osoba dąży do wyrządzenia sobie natychmiastowej szkody lub dostarczenia sobie dodatkowych doznań. Przedmiotem działania osoby jest jej ciało.
Chorzy na cukrzycę z psychologicznymi lub społecznymi problemami upośledzającymi ich zdolność do samokontroli i aktywnego udziału w procesie leczenia rzadziej przestrzegają zaleceń lekarskich, gorsze jest u nich wyrównanie metaboliczne oraz rozwija się więcej powikłań.
Teoria ewolucji jest najbardziej podstawową zasadą organizacyjną w biologii i może mieć swoje zastosowanie w obszarach badawczych wszelkich dziedzin związanych z problematyką zdrowia.
Jednym z największych wyzwań związanych z leczeniem chorych na schizofrenię jest dopilnowanie, by pacjent regularnie przyjmował leki przeciwpsychotyczne. Stosowanie ich w formie dépôt lub w iniekcjach o przedłużonym uwalnianiu jest jedną z możliwości rozwiązania tego problemu. Dane wskazują na pozytywny wpływ tego rodzaju preparatów na wiele aspektów terapii.
To zrozumiałe pytanie, jakie może zadać nastolatek i którego może się spodziewać lekarz. Głównym tematem niniejszego artykułu przeglądowego jest swoisty wpływ selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny na mózg młodych osób.
Celem autora publikacji jest podsumowanie aktualnej wiedzy dotyczącej schizofrenii młodzieńczej oraz omówienie możliwości i ograniczeń dotyczących diagnostyki klinicznej, postępowania i leczenia.
Najmniej liczną grupą nowych związków psychoaktywnych są substancje pobudzające receptory opioidowe. Początkowo były to związki pochodzenia naturalnego, jednakże obecnie można zaobserwować wkraczanie na rynek syntetycznych opioidów. W artykule omówiono te substancje.
Autor niniejszego artykułu przeglądowego opisuje zmiany w kryteriach diagnostycznych PTSD, społeczne następstwa tego zaburzenia, czynniki ryzyka i czynniki ochronne dla jego rozwoju, metody leczenia oraz kontrowersje dotyczące definicji zdarzeń traumatycznych.
Od kilku lat systematycznie wzrasta zainteresowanie związkami syntetycznymi z grupy pochodnych tryptaminy, fenyloetyloaminy i arylocykloheksyloaminy, których działanie psychoaktywne, a także toksyczne, najczęściej jest silniejsze od efektów wywieranych przez związki naturalne.
Choć często postrzega się okołoporodowe zaburzenia psychiczne jako wysokospecjalistyczny problem psychiatryczny, w istocie stanowią one wyzwanie interdyscyplinarne, ważne dla lekarzy rodzinnych, pediatrów, neonatologów oraz położników-ginekologów.