Zdrowie jamy ustnej wpływa bezpośrednio na ogólny stan zdrowia i jakość życia. Zły stan zdrowia jamy ustnej jest związany z chorobami układu oddechowego i sercowo-naczyniowego, powikłaniami przebiegu ciąży i cukrzycą.
Zmiany skórne na twarzy są bardzo częstym i istotnym problemem klinicznym. Lekarz dentysta powinien traktować ocenę skóry twarzy jak część rutynowego badania klinicznego. W niektórych chorobach przebiegających ze zmianami w obrębie skóry twarzy mogą współistnieć zmiany błony śluzowej jamy ustnej, w innych przypadkach stosowane leczenie dermatologiczne może wpływać na stan jamy ustnej i przebieg leczenia stomatologicznego.
ESC podtrzymało swoje stanowisko, ograniczające wskazania do antybiotykowej profilaktyki IZW przed zabiegami stomatologicznymi jedynie do chorych obciążonych dużym ryzykiem, a NICE nadal w ogóle nie zaleca takiej profilaktyki.
Wciąż trwają prace zespołu ekspertów złożonego z członków Polskiego Towarzystwa Stomatologicznego i Polskiego Towarzystwa Ortodontycznego, których celem jest wypracowanie wspólnego stanowiska dotyczącego wykonywania MR u osób ze stałymi aparatami ortodontycznymi i retainerami.
Główne przyczyny nadmiernej ruchomości zębów to choroba przyzębia lub uraz.
Z rozmów ze słuchaczami wynika, że pracownie MR coraz częściej odmawiają wykonania takiego badania u pacjentów z założonymi retainerami i odsyłają ich do stomatologów, aby zdejmowali te urządzenia. Oczywiście po badaniu pacjent musi zgłosić się na ponowne założenie retainera, co generuje dodatkowe koszty.
Celem raportu European Federation of Conservative Dentistry (EFCD) jest pomoc stomatologom praktykom w rozpoznawaniu zmian erozyjnych zębów i podejmowaniu związanych z nimi decyzji. Zalecenia przedstawione w tym artykule nie mają na celu definiowania standardów opieki, ale powinny być brane pod uwagę razem z profesjonalną oceną stomatologa oraz potrzebami i preferencjami pacjenta.
Ubytki próchnicowe na powierzchniach stycznych zęba, złamania guzków zęba czy złamania całej ściany zęba mogą prowadzić do poddziąsłowej utraty tkanek zęba.
Niniejszy artykuł poświęcony jest mniej oczywistym wskazaniom do CBCT w stomatologii.
Dokładne badanie przedmiotowe jamy ustnej może ujawnić zmiany wskazujące na obecność leżącej u ich podłoża choroby ogólnoustrojowej i pozwolić na jej wczesne rozpoznanie i leczenie.
Lekarze dentyści coraz częściej korzystają z relatywnie nowej techniki obrazowania zębów i kości części twarzowej czaszki – tomografii stożkowej (cone-beam computed tomography – CBCT).
Próchnica i choroba przyzębia to choroby cywilizacyjne, które mogą być źródłem dyskomfortu fizycznego i psychicznego pacjentów oraz prowadzić do poważnych powikłań ogólnoustrojowych.
Planowanie wszczepienia implantu zębowego powinno być poprzedzone zebraniem wywiadu i badaniem klinicznym, a celem wstępnego badania radiologicznego jest ocena ogólnego stanu uzębienia własnego pacjenta, identyfikacja i charakteryzacja odcinków bezzębnych oraz wykrycie miejscowych zmian patologicznych i odmian anatomicznych.
Lekarz dentysta ma obowiązek zgłoszenia zakażenia i podejrzenia zakażenia powstałego w wyniku świadczonych usług medycznych lub wystąpienia choroby zakaźnej zgodnie z art. 27 Ustawy o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi.
Do niedawna główne wskazania do tomografii stożkowej dotyczyły implantologii stomatologicznej i ortodoncji. Obecnie zastosowanie tej techniki znacznie się poszerzyło i badane są kolejne możliwości zastosowania. Coraz więcej lekarzy dentystów kieruje pacjentów na badanie metodą CBCT ze wskazań endodontycznych.
W artykule dokładnie opisano metody usuwania wkładów metalowych, zależne m.in. od kształtu wkładu czy też materiału, za pomocą którego został osadzony.
Mimo postępów w stomatologii odtwórczej odbudowa zębów po leczeniu endodotycznym nadal stanowi ogromne wyzwanie dla lekarzy dentystów. Trudność związana jest zarówno z utratą tkanek twardych, zmianą właściwości fizykochemiczych zębiny, jak i z niekorzystą zmianą koloru zęba.
Artykuł ten jest pierwszym z cyklu tekstów poświęconych zagadnieniom kontroli i opieki stomatologicznej nad chorymi leczonymi z powodu nowotworów złośliwych.
Zwyrodnienie wapniowe miazgi (ZWM), nazywane również resorpcją wewnętrzną zastępczą lub obliteracją kanału (calcific metamorphosis, pulp canal obliteration), jest procesem polegającym na powstaniu twardej tkanki wewnątrz komory i kanału korzeniowego w wyniku urazu zęba.
Wprowadzenie narzędzi niklowo-tytanowych stanowiło przełom w technice leczenia endodontycznego, opracowanie kanału stało się prostsze, szybsze i bardziej powtarzalne, a powikłania rzadsze.