Menopauzalny zespół moczowo-płciowy to zaburzenie często występujące w okresie około- i pomenopauzalnym. Istotne jest, aby podczas wizyty ginekologicznej lekarze inicjowali rozmowę na temat dolegliwości w obrębie pochwy i sromu oraz ich wpływu na życie seksualne i jakość życia nie tylko u wszystkich pacjentek po menopauzie, ale także u kobiet, które ukończyły 40 lat.
Menopauzalny zespół moczowo-płciowy to termin odnoszący się do różnorodnych objawów menopauzalnych, dotyczących zarówno układu płciowego (pieczenie, suchość lub ból), jak i funkcji seksualnych (brak nawilżenia, dyskomfort) oraz układu moczowego (parcie naglące, dyzuria oraz nawracające zakażenia układu moczowego).
Kiedy adrenarche wymaga diagnostyki? Jakie badania należy zlecić?
Uważa się, że na wzrost ryzyka oraz zapadalności na udar niedokrwienny mózgu u kobiet w okresie pomenopauzalnym mają wpływ czynniki hormonalne, takie jak zmniejszenie stężeń estrogenów oraz względne zwiększenie stężeń androgenów.
Autorzy przedstawiają etiologię oraz zasady diagnostyki i leczenia łysienia androgenowego.
W artykule skoncentrowano się na danych dotyczących oddziaływania na płodność powszechnych elementów stylu życia, takich jak masa ciała, aktywność fizyczna, używki, dieta, suplementacja witamin i antyoksydantów oraz stres.
Ginekolog może i powinien dokonać wstępnej oceny łysienia; może również samodzielnie leczyć kobiety, u których występuje łysienie androgenowe typu kobiecego oraz telogenowe wypadanie włosów – zaznacza prof. Piotr Skałba.
Torbiele jajnika występują często, znacznie częściej u kobiet przed menopauzą (34,9%) niż w okresie pomenopauzalnym (17%). Szacuje się, że w czasie swojego życia do 10% kobiet zostanie poddanych operacji z powodu torbieli jajnika.
Określenie dokładnego czasu, kiedy rezerwa czynnościowa jajników jest wyczerpana, ma wielkie znaczenie w podejmowaniu decyzji dotyczących optymalnej hormonoterapii uzupełniającej u chorych na hormonozależnego raka piersi.
Od wielu lat utrzymywały się kontrowersje dotyczące między innymi rzeczywistego związku pomiędzy karmieniem piersią a zapadalnością na raka tego narządu, ryzykiem nawrotu po wcześniejszym leczeniu z powodu raka piersi, zagrożeniami dla dziecka wynikającymi z leczenia przebytego przez karmiącą go matkę. Obecnie dostępne dane z zakresu endokrynologii oraz obserwacje kliniczne potwierdzają, że kobiety, które leczono z powodu raka piersi, mogą bezpiecznie naturalnie karmić swoje dzieci.