medycyna praktyczna dla lekarzy
medycyna praktyczna dla lekarzy
Monitorowanie kontroli glikemii obejmuje codzienne kontrolowanie stężenia glukozy w domu, jak również okresowe, całościowe kontrole glikemii.
Do trzech kryteriów rozpoznania cukrzycy, opartych na oznaczeniu glikemii, Amerykańskie Towarzystwo Diabetologiczne (American Diabetes Association) dołączyło w 2010 roku jeszcze jedno – odsetek hemoglobiny glikowanej (HbA1c).
Edukacja jest podstawą opieki nad chorymi na cukrzycę, a ustrukturyzowane szkolenie w zakresie samokontroli jest kluczem do uzyskania dobrych wyników
Mukowiscydoza (cystic fibrosis – CF) jest najczęściej występującą u osób rasy kaukaskiej prowadzącą do zgonu chorobą genetyczną, dziedziczoną autosomalnie recesywnie, występującą na całym świecie z częstością 1 na 2500 żywych urodzeń. Cukrzyca stanowi najczęstszą chorobę współistniejącą z mukowiscydozą (cystic fibrosis related diabetes – CFRD).
Cukrzyca monogenowa jest wynikiem dziedziczenia jednej lub wielu mutacji w obrębie jednego genu. Może być dziedziczona dominująco, recesywnie lub być wynikiem nowo powstałej mutacji powodującej wystąpienie przypadku sporadycznego.
Zespoły przeciążeniowe to przewlekłe urazy powstające pod wpływem powtarzającego się obciążenia układu mięśniowo-szkieletowego bez odpowiedniego odpoczynku.
Neuralgia nerwu sromowego (pudendal neuralgia – PN) jest chorobą, a właściwie przewlekłym zespołem bólowym o typie bólu neuralgicznego zlokalizowanym w obrębie unerwienia nerwu sromowego.
Cukrzyca typu 2 u dzieci i młodzieży staje się coraz ważniejszym problemem zdrowia publicznego na całym świecie. Ponieważ problem w tej grupie wiekowej jest względnie nowy, wiele spośród dzieci, które zachorowały na cukrzycę typu 2, może być błędnie uznawane za chorujące na cukrzycę typu 1.
Cukrzyca typu 1 charakteryzuje się występowaniem następujących faz: faza przedkliniczna, ujawnienie cukrzycy, częściowa remisja ("miesiąc miodowy") i faza przewlekła z dożywotnią insulinozależnością.
Mianem cukrzycy określa się grupę chorób metabolicznych charakteryzujących się przewlekłą hiperglikemią wynikającą z zaburzenia wydzielania i/lub działania insuliny. Zaburzenia metabolizmu węglowodanów, lipidów i białek stwierdzane w cukrzycy są konsekwencją niedostatecznego działania insuliny w tkankach docelowych.
Guzy neuroendokrynne to nowotwory, które mogą produkować różne peptydy i aminy biogenne, występują rzadko, rosną powoli, niemniej jednak wszystkie są potencjalnie złośliwe.
Uzgodnienia terminologii i definicji zmian w endometrium dokonane przez grupę ekspertów powołaną w Chicago na XVIII Światowym Kongresie Ultrasonografii w Położnictwie i Ginekologii w 2008 roku są milowym krokiem mającym na celu standaryzację opisów wyniku badania sonograficznego błony śluzowej trzonu macicy oraz zmian w jamie macicy i wokół niej.
Choroba refluksowa przełyku jest zaburzeniem, które wynika z cofania się, zarzucania zawartości żołądka do przełyku, co w konsekwencji może prowadzić do wielorakich, typowych i nietypowych dolegliwości.
Obrazowanie optyczne wykorzystuje właściwości światła emitowanego między innymi przez źródło promieniowania podczerwonego do obrazowania cech anatomicznych lub właściwości chemicznych materii. Obecnie w obrazowaniu optycznym używa się 3 głównych rodzajów znaczników: białek fluorescencyjnych, znaczników bioluminescencyjnych i barwników fluorescencyjnych. Ta ostatnia grupa jest stosunkowo łatwa do uzyskania, co stwarza to możliwość szybszego - w porównaniu z metodami wymagającymi inżynierii genetycznej - wprowadzenia barwników fluorescencyjnych do zastosowań klinicznych. W niniejszym artykule przedstawiono aktualne zastosowania kliniczne barwników fluorescencyjnych, ze szczególnymi uwzględnieniem biopsji węzła wartowniczego.
Pozytonowa tomografia emisyjna (positron emission tomography - PET) stanowi jeden z najważniejszych kroków naprzód w dziedzinie obrazowania w onkologii. W pierwszej części artykułu, opublikowanej w "Medycyny Praktycznej – Onkologii" 4/2010, omówiono zasadę działania PET, informacje uzyskiwane za pomocą tej metody obrazowania (także w przypadku skojarzenia z TK), jej ograniczenia oraz rodzaje stosowanych znaczników. W drugiej części, ukazującej się w bieżącym zeszycie, przedstawiono wyniki stosowania PET i PET/TK w przypadku konkretnych nowotworów złośliwych.
Sepsa (dawniej posocznica) jest częstym i niejednorodnym zespołem klinicznym, który definiuje się jako całokształt zjawisk patofizjologicznych określanych mianem ogólnoustrojowej reakcji zapalnej (systemic inflammatory response syndrome – SIRS), wywołanych zakażeniem.
Jednym z zadań lekarza rodzinnego oraz jednym z operacyjnych celów Narodowego Programu Zdrowia jest realizacja pierwotnej profilaktyki chorób zakaźnych poprzez szczepienia ochronne. Zarówno zagadnienia związane z rozpoznawaniem i leczeniem chorób zakaźnych, jak i problematyka wakcynologiczna stanowi element programów szkolenia przed- i podyplomowego w zakresie medycyny rodzinnej.
Artykuł dotyczy ważnego zagadnienia, jakim jest ustalenie właściwej szerokości marginesu operacyjnego w przypadku leczenia oszczędzającego podejmowanego u chorych na niezaawansowanego raka piersi. Na ocenę stanu marginesu operacyjnego duży wpływ ma technika patologiczna (zabarwienie krawędzi/prostopadłe przekroje lub styczne oddzielenie wierzchniej warstwy tkankowej), postępowanie pooperacyjne (wykonywanie mammografii preparatu operacyjnego z uciskiem) i inne czynniki. Nie ma dotąd powszechnie obowiązującej definicji "ujemnych" marginesów operacyjnych w przypadku raka naciekającego (nieobecność guza w zabarwionej powierzchni lub co najmniej kilkumilimetrowy odstęp pomiędzy krawędzią guza i krawędzią preparatu). Autorka analizuje dostępne dane naukowe i przedstawia proste zalecenia kliniczne na ten temat odnoszące się do naciekającego i przedinwazyjnego raka piersi.
Autorka na podstawie wyników dotychczas przeprowadzonych badań klinicznych przedstawia aktualne możliwości hamowania postępu retinopatii cukrzycowej.
Wyniki wielu badań wskazują, że leczenie oszczędzające stosowane po chemioterapii indukcyjnej jest możliwe u wybranych chorych na miejscowo zaawansowanego raka piersi, dla których alternatywą byłaby amputacja piersi. W artykule dokonano przeglądu danych dotyczących tego zagadnienia, zwrócono uwagę na aspekty praktyczne (np. konieczność oznaczenia położenia raka przed rozpoczęciem indukcyjnej chemioterapii), a także omówiono zagrożenia związane z nawrotem lokoregionalnym.
