W artykule podsumowano wyniki ostatnich badań i aktualnych poglądów na postępowanie w przypadku chorób neurologicznych u kobiet w ciąży oraz ryzyko dla matki i dziecka związane z ciążą u tych pacjentek.
W artykule omówiono objawy kliniczne i leczenie kiły u kobiet w ciąży oraz szczegółowo przedstawiono algorytmy badań przesiewowych tradycyjnych i o odwróconej kolejności w kontekście położnictwa klinicznego.
Zgodnie z rekomendacjami PTD insulina jest jedynym lekiem hipoglikemizującym zalecanym w okresie ciąży. Podstawowe modele insulinoterapii to: wstrzyknięcia insuliny (w tym najbardziej funkcjonalny model wielokrotnych wstrzyknięć [MDI]) oraz wykorzystanie OPI.
Celem autorów przeglądu było stworzenie przydatnego dla klinicystów narzędzia poprzez zestawienie różnych typów torbieli i ropni zlokalizowanych na sromie i w pochwie wraz z przejrzystym systemem klasyfikacji i uszeregowania rozpoznań, a także metod postępowania.
Artykuł zawiera przegląd dostępnej literatury poruszającej tematykę guzów przydatków macicy u kobiet w ciąży i stanowi pomoc dla klinicystów w procesie diagnozowania oraz leczenia takich zmian.
Niepowściągliwe wymioty ciężarnych stanowią najczęstszy powód hospitalizacji w I trymestrze i drugi (po zagrażającym porodzie przedwczesnym) w trakcie całej ciąży.
W tym roku osobną ścieżkę tematyczną stanowiły między innymi problemy związane z poszerzeniem dostępu do specjalistycznej opieki medycznej za pomocą telemedycyny oraz efektywnością kosztową najnowszych metod diagnostyki onkologicznej w skali globalnej. Jak zawsze, przedstawiono wyniki badań klinicznych i zaktualizowano dane z dotychczasowych obserwacji w trwających badaniach. Przedstawiamy w skrócie wybrane, interesujące z punktu widzenia klinicysty doniesienia z tegorocznego kongresu ASCO.
Poród przedwczesny jest jednym z najczęstszych powikłań położniczych. Na świecie w 2013 roku urodziło się przedwcześnie 13 mln dzieci i mimo rozwoju perinatologii problem ten nasila się z każdym rokiem.
Menopauzalny zespół moczowo-płciowy to zaburzenie często występujące w okresie około- i pomenopauzalnym. Istotne jest, aby podczas wizyty ginekologicznej lekarze inicjowali rozmowę na temat dolegliwości w obrębie pochwy i sromu oraz ich wpływu na życie seksualne i jakość życia nie tylko u wszystkich pacjentek po menopauzie, ale także u kobiet, które ukończyły 40 lat.
Istnieją naukowe dowody potwierdzające tezę, że osoby w starszym wieku znacznie częściej niż osoby młodsze wymagają uzupełniającej farmakoterapii w celu skutecznego kontrolowania dokuczliwych objawów OAB.
W artykule dokonano przeglądu spektrum objawów endometriozy miednicy mniejszej oraz omówiono uwidaczniane w USG stany, które mogą ją przypominać.
Zatrzymanie moczu to całkowita lub częściowa niezdolność do zależnego od woli oddawania odpowiedniej ilości moczu. Stan ten dotyczy w przeważającej mierze mężczyzn.
Wdrażanie nowej metody antykoncepcji niemal zawsze wiąże się z przejściową zmianą wzorca krwawień, co nie stanowi zwykle objawu nieprawidłowości. Zdarzają się jednak przypadki wymagające wnikliwej diagnostyki.
Przeczytaj komentarz dr. hab. n. med. Marka Gogacza z II Katedry i Kliniki Ginekologii Uniwersytetu Medycznego w Lublinie.
Prawidłowe żywienie ciężarnej i dziecka w pierwszych latach życia jest istotne nie tylko ze względu na konieczność optymalnego pokrycia zapotrzebowania płodu na składniki odżywcze, ale również z powodu ryzyka chorób w późniejszym okresie życia.
W artykule omówiono bezpieczne i skuteczne techniki chirurgiczne w różnych sytuacjach klinicznych związanych z endometriozą.
Ze względu na stosunki topograficzne pomiędzy narządami miednicy mniejszej zarówno samo występowanie, jak i leczenie operacyjne chorób narządów płciowych wiąże się z ryzykiem zaburzeń czynnościowych lub uszkodzeń anatomicznych końcowych odcinków dróg moczowych.
Zgwałconą kobietę, która ma zasoby, stać na prywatnego psychologa, na adwokata. Natomiast do państwowego systemu pomocy trafiają osoby ubogie, z wielodzietnych, biednych rodzin, ludzie z niepełnosprawnościami, często ofiary z wtórną, wielokrotną traumą.
W praktyce klinicznej nie powinno się zalecać oznaczania polimorfizmów MTHFR u kobiet po niepowodzeniach położniczych ani u osób po incydentach zakrzepowo-zatorowych żylnych lub tętniczych.
Zapalenie narządów miednicy mniejszej jest często występującą chorobą, która dotyczy 4–12% kobiet w wieku rozrodczym.