Większość ropni odbytu bierze swój początek w infekcji w obrębie gruczołów krypt odbytu. Zatkanie ujścia jednego z takich gruczołów doprowadza do zastoju treści, co sprzyja nadkażeniom bakteryjnym.
W artykule omówiono najczęstsze scenariusze kliniczne i problemy kliniczne u chorych z objawami ze strony przewodu pokarmowego po leczeniu onkologicznym. Nie jest to systematyczny wykład, uwzględniono jedynie niektóre istotne aspekty patofizjologii, diagnostyki i leczenia.
Autorzy zwracają uwagę na brak ujednoliconego systemu definicji, klasyfikacji, diagnostyki, symptomatologii i terapii nieszczelności zespoleń jelitowych, które zgodnie z aktualnie obowiązującą doktryną uprawiania medycyny, w tym chirurgii spełniałyby kryteria evidence based medicine (evidence based surgery).
Niniejszym opracowaniem rozpoczynamy cykl artykułów poświęcony przeglądowi wytycznych dotyczących poszczególnych jednostek chorobowych u chorych chirurgicznych.
Od początku 2012 roku dostępne są w Polsce 2 nowe leki przeciwkrzepliwe, to jest dabigatran, bezpośredni inhibitor trombiny (Pradaxa), i rywaroksaban, bezpośredni inhibitor aktywnego czynnika X (Xarelto), we wskazaniach innych niż profilaktyka zakrzepicy w związku z aloplastyką stawu biodrowego i kolanowego.
Urazy stanowią 3. pod względem częstości (po chorobach układu krążenia i nowotworach) przyczynę zgonów, a 2. przyczynę niezdolności do pracy.
Guzki krwawnicze, popularnie zwane hemoroidami ma każdy człowiek. W swoim fizjologicznym położeniu znajdują się powyżej linii zębatej, a ich wielkość i lokalizacja w stosunku do linii zębatej i kanału odbytu stanowi podstawę klasyfikacji opracowanej przez Golighera.
W razie podejrzenia kamicy przewodowej proces diagnostyczny należy rozpocząć, mając na względzie objawy kliniczne oraz wyniki badań laboratoryjnych czynności wątroby i ultrasonografii (USG).
Częste nakłuwanie żył obwodowych oraz miejscowe działanie chemioterapeutyków, mogą prowadzić do uszkodzeń, zakrzepicy, a także stwardnienia ścian tych naczyń. Z tego powodu porty naczyniowe odgrywają bardzo ważną rolę we współczesnej onkologii.
Postępowanie terapeutyczne w przypadku nowotworów neuroendokrynnych (NEN) przewodu pokarmowego zależy od ustalonego rozpoznania histopatologicznego, ale przy wyborze metody leczenia ogromne znaczenie ma umiejscowienie guza, które często warunkuje przebieg kliniczny choroby, oraz stopień zaawansowania procesu nowotworowego.
Artykuł jest przeglądową publikacją, ale dobrze analizującą współczesną wiedzę na temat wpływu chemioterapii na przebieg leczenia obejmującego resekcję u chorych z przerzutami nowotworowymi w wątrobie.
Artykuł dotyczy zakażeń związanych z obwodowym cewnikiem żylnym, problemu całkowicie niedocenianego i nierozpoznawalnego w zakładach opieki zdrowotnej w Polsce, ale także w niektórych krajach Europy.
Drenaż jamy opłucnej jest najczęściej wykonywanym przez chirurgów ogólnych i urazowych zabiegiem w obrębie klatki piersiowej. Ponieważ wprowadzenie drenu może być konieczne w trybie pilnym, każdy chirurg ogólny i traumatolog musi taką umiejętność opanować, mając świadomość możliwych problemów i powikłań.
W Polsce rocznie wykonuje się około 7000 stomii, w 80% przypadków z powodu nowotworu jelita. Ocenia się, że w Polsce żyje około 35 tysięcy osób ze stomią.
Uszkodzenie wątroby indukowane chemioterapią jest istotnym i coraz częstszym problemem, z którym stykają się specjaliści zajmujący się chirurgią wątroby, zwłaszcza w perspektywie coraz częstszego stosowania przedoperacyjnej chemioterapii. Nie ma jeszcze możliwości oceny ryzyka rozwoju tych uszkodzeń, ale szkody mogą się okazać znaczne i przyczyniać się do zwiększenia częstości powikłań i śmiertelności oraz wpływać negatywnie na możliwość wykonania doszczętnego zabiegu chirurgicznego. Z tego względu zasadnicze znaczenie ma prawidłowa identyfikacja chorych zagrożonych ryzykiem rozwoju tego typu zaburzeń.
Otyłość jako złożony zespół zaburzeń metabolicznych może prowadzić do poważnych chorób układu krążenia, ciężkich chorób metabolicznych (cukrzyca), chorób układu kostno-stawowego oraz nowotworów. Z dotychczasowych badań epidemiologicznych wynika, że otyłość zwiększa ryzyko zachorowania na gruczolakoraka przełyku oraz na raka jelita grubego, trzustki, pęcherzyka żółciowego, wątroby, nerki, sutka (w wieku pomenopauzalnym), endometrium, jajnika i szyjki macicy.
W artykule autor udziela odpowiedzi na pytania kliniczne związane z antykoagulacją w okresie okołooperacyjnym u chorych leczonych warfaryną, m.in. dotyczące oceny ryzyka powikłań zakrzepowo-zatorowych i krwawienia, wstrzymywania leczenia warfaryną i leczenia pomostowego heparyną.
Pałeczki niefermentujące z rodzaju Acinetobacter stanowią jeden z najbardziej narastających problemów w medycynie zakażeń i to zarówno ze względów epidemiologicznych jak i terapeutycznych.
Największe problemy diagnostyczne występują w przypadku ropni umiejscowionych wysoko, tak zwanych naddźwigaczowych. Są one trudne do rozpoznania w typowym badaniu proktologicznym, z uwagi na brak charakterystycznego dla ropni objawu chełbotania i zaczerwienienia skóry.