Poliomyelitis (syn. polio, choroba Heinego i Medina, nagminne porażenie dziecięce, zapalenie rogów przednich rdzenia kręgowego) to wirusowa choroba zakaźna, która rozwija się głównie u dzieci do 5. roku życia.
Mogłoby się wydawać, że powszechne szczepienia niemowląt przeciwko krztuścowi doprowadziły do wyeliminowania zachorowań na krztusiec w tej populacji. Niestety, nadal się je obserwuje. Warto się zatem dowiedzieć, jakie są prawdopodobne przyczyny tego zjawiska, ponieważ umożliwi to wdrożenie odpowiednich strategii zapobiegawczych.
Tężec to choroba zakaźna, niezaraźliwa, której czynnikiem etiologicznym jest bakteria beztlenowa wytwarzająca przetrwalniki – laseczka Clostridium tetani.
Na świecie żyje około 2,2 mln dzieci zakażonych ludzkim wirusem niedoboru odporności (HIV). 17 mln dzieci zostało sierotami z powodu chorób związanych z HIV u ich rodziców. Każdego roku zakażeniu ulega około 0,5 miliona dzieci.
Błonica to występująca na całym świecie ciężka choroba zakaźna o dużej zaraźliwości. Czynnik etiologiczny błonicy stanowią maczugowce Corynebacterium diphtheriae i Corynebacterium ulcerans, które wykazują zdolność wytwarzania swoistej egzotoksyny.
Krztusiec należy do często występujących chorób zakaźnych. Według danych Światowej Organizacji Zdrowia (World Health Organization – WHO) w ciągu ostatnich lat na świecie notowano rocznie około 10 000 000 zachorowań na krztusiec.
Potencjalne działania toksyczne tiomersalu, środka konserwującego zawierającego rtęć, będącego składnikiem niektórych szczepionek, są przedmiotem żywej dyskusji.
Artykuł ten przedstawia zasady postępowania diagnostycznego w razie wystąpienia różnorodnych objawów klinicznych u dziecka, które wróciło z podróży do krajów tropikalnych. Czytelnik znajdzie w nim informacje dotyczące okresów wylęgania różnych chorób, przenoszących je zwierząt oraz innych czynników zwiększających ryzyko zachorowania.
W artykule poruszono bardzo ważny i aktualny problem przygotowania rodziny z małymi dziećmi do podróży. Światowa Agencja Turystyki szacuje, że w 2010 roku liczba osób podróżujących przekroczy miliard. Wielkim powodzeniem cieszą się wyjazdy w regiony egzotyczne, do krajów o klimacie tropikalnym, do stref malarycznych. Wyjazdy, zwłaszcza do krajów rozwijających się, w regionach tropikalnych wiążą się z niebezpieczeństwem zachorowania na chorobę zakaźną.
Około 5–10% populacji nie wytwarza ochronnego poziomu przeciwciał po szczepieniu podstawowym przeciwko WZW typu B. Czy istnieją kryteria pozwalające wcześniej zidentyfikować takie osoby? Co jest przyczyną takiej niedostatecznej odpowiedzi? Czy konieczne jest podanie kolejnych dawek szczepionki i rutynowe monitorowanie stężenia przeciwciał po szczepieniu? Co zrobić, jeżeli stężenie przeciwciał anty-HBs po szczepieniu podstawowym wynosi <10 mIU/ml? Odpowiedzi na te i inne pytania znajdzie Czytelnik w niniejszym artykule. Artykuł wzbogacono w użyteczne algorytmy postępowania.
Artykuł zawiera aktualne na dzień 13 maja 2003 roku informacje na temat ciężkiego zespołu oddechowego (SARS). Omówiono w nim: etiologię, epidemiologię, objawy kliniczne i laboratoryjne oraz przebieg choroby, zasady rozpoznawania i zgłaszania przypadków choroby, leczenie, rokowanie oraz sposoby zapobiegania szerzeniu się zakażenia.
Artykuł ten dedykujemy Profesorowi Januszowi Jeliaszewiczowi, który wspierał nas w wysiłkach naukowych badań nad prionami.
Antimicrobial therapy for infants and children: guidelines for the inpatient and outpatient practice of pediatric infectious diseases