Chirurgia przytarczyc powinna się koncentrować w placówkach specjalistycznych, gdzie chirurdzy z doświadczeniem w tej dziedzinie rocznie wykonują odpowiednio dużą liczbę operacji z tego zakresu. Konsensus ekspertów European Society of Endocrine Surgeons zaleca koncentrację chirurgii przytarczyc w ośrodkach z oddziałami typu Endocrine Surgery Unit. Zapraszamy do lektury artykułu autorstwa prof. Marcina Barczyńskiego i prof. Aleksandra Konturka.
Artykuł powstał w reakcji na częste nieprawidłowe „rozpoznawanie” insulinooporności czy kierowanie pacjentów z takim podejrzeniem do specjalistów. W pytaniach i odpowiedziach przedstawia diagnostykę i znaczenie insulinooporności oraz metody postępowania gdy do gabinetu lekarza zgłasza się pacjentka z „rozpoznaniem insulinooporności”.
Choć procedura TA nie została wyceniona przez NFZ, a tym samym nie ma możliwości jej refundacji, to oczekiwane w 2022 roku zaktualizowane polskie wytyczne dotyczące diagnostyki i leczenia raka tarczycy być może utorują drogę tej metodzie, jeśli będą precyzowały, w jakich sytuacjach klinicznych TA może być zalecana.
Ostatnimi laty odnotowano częstsze występowanie raka brodawkowatego tarczycy, zwłaszcza jednego z jego podtypów – wariantu pęcherzykowego. W ciągu ostatnich 3 dekad jego częstość zwiększyła się 3-krotnie i obecnie stanowi on 10–20% wszystkich raków tarczycy wykrywanych w Europie i Ameryce Północnej. Wariant pęcherzykowy wyodrębniono i opisano w latach 70. ubiegłego wieku jako guz składający się ze skupisk pęcherzyków nowotworowych niezawierających struktur brodawkowatych, lecz wykazujących cechy jądrowe typowe dla raka brodawkowatego tarczycy.
Ultrasonografię od wielu lat uważa się za badanie obrazowe pierwszego rzutu w diagnostyce chorób tarczycy z uwagi na swój nieinwazyjny charakter, niską cenę, powszechną dostępność i skuteczność w wykrywaniu zmian patologicznych. Aktualne polskie rekomendacje dotyczące diagnostyki i leczenia raka tarczycy koncentrują się na ultrasonograficznych i klinicznych cechach ryzyka złośliwości ognisk.
Śpiączka hipometaboliczna i przełom tarczycowy - kiedy podejrzewać, jak rozpoznawać i skutecznie leczyć.
Pomimo częstego występowania chorób tarczycy w populacji ogólnej nie opracowano dotąd wytycznych postępowania i jednoznacznych zasad kontroli czynności hormonalnej tarczycy przed planowanym i przed pilnym zabiegiem operacyjnym.
Pomimo postępu, jaki dokonał się w zakresie rozpoznawania i leczenia cukrzycy typu 1, przewlekłe powikłania pozostają jednym z najważniejszych problemów klinicznych, prowadząc do przedwczesnej śmiertelności. Do tradycyjnych czynników ryzyka ich rozwoju należy hiperglikemia oraz insulinooporność, która w ostatnim czasie budzi największe zainteresowanie w świecie nauki.
Uważa się, że na wzrost ryzyka oraz zapadalności na udar niedokrwienny mózgu u kobiet w okresie pomenopauzalnym mają wpływ czynniki hormonalne, takie jak zmniejszenie stężeń estrogenów oraz względne zwiększenie stężeń androgenów.
U osób z wtórną nadczynnością przytarczyc strategia leczenia operacyjnego polega na takim zaplanowaniu jego zakresu, aby uzyskać radykalność zabiegu, uniknąć nawrotowej lub przetrwałej wtórnej nadczynności tych gruczołów oraz zapobiec przewlekłej ich niedoczynności. Podstawowym celem leczenia operacyjnego jest zmniejszenie stężenia parathormonu w osoczu.
Autorzy przedstawiają etiologię oraz zasady diagnostyki i leczenia łysienia androgenowego.
Dotychczas podstawowe leczenie GO obejmowało podawanie glikokortykosteroidów, jednak dzięki nowym odkryciom dotyczącym mechanizmów immunologicznych uczestniczących w rozwoju choroby można szukać alternatywnych terapii.
Metformina w tym roku obchodzi jubileusz 60 lat obecności na rynku. Mimo to wciąż odkrywane są coraz to nowe, korzystne efekty jej działania, a niektóre „stare” przeciwwskazania odchodzą w niepamięć.
Jak przeprowadzić ocenę wzrastania dziecka i jak oceniać tempo wzrastania oraz wiek kostny. W dalszych częściach - postępowanie w niskorosłości i w razie nadmiernego wzrostu.
Rozpoznanie PCOS można postawić jedynie po wcześniejszym wykluczeniu innych zaburzeń endokrynologicznych o podobnej symptomatologii (m.in. zespół/choroba Cushinga, wrodzony przerost nadnerczy, zaburzenia funkcji tarczycy, hiperprolaktynemię, guzy produkujące androgeny oraz otyłość prostą).
Niedoczynność (niewydolność) kory nadnerczy stanowi dobrze znaną przyczynę potencjalnie zagrażających życiu zaburzeń. Kryteria rozpoznania niedoczynności kory nadnerczy jatrogennej, noworodkowej oraz związanej z ciężkim stanem klinicznym pozostają niejasne.
Patologia mikroskopowa narządów wewnątrzwydzielniczych, w których procesy nowotworowe mogą współistnieć ze zmianami czynnościowymi, należy do szczególnie trudnych działów histopatologii. Kryteria stosowane w diagnostyce mikroskopowej zmian morfologicznych w tarczycy oparte tylko na klasyfikacji WHO są niejednokrotnie niewystarczające, aby na ich podstawie można było określić swoisty dla danego chorego sposób postępowania terapeutycznego i sformułować prognozę.
W artykule przedstawiono pozawątrobowe manifestacje immunologiczne zakażenia wirusem zapalenia wątroby typu C: małopłytkowość immunologiczną, objawy ze strony układu nerwowego, nerek, skóry, tarczycy i objawy reumatologiczne.