Objawy wielu działań niepożądanych leków dotyczą jamy ustnej lub okolicy ust, mają charakter izolowany lub stanowią część reakcji ogólnoustrojowej.
Agomelatyna jest lekiem przeciwdepresyjnym, którego stosowanie może się przyczyniać do istotnej poprawy jakości snu u chorych na dużą depresję.
Zaburzenia neurologiczne mogą wystąpić w różnych stanach położniczych i ginekologicznych, mając znaczący wpływ na diagnostykę i leczenie.
Zapoznaj się ze schematem postępowania w zatruciu LZM. Ten materiał ma uprościć i przyspieszyć podejmowanie decyzji w stanach zagrożenia życia takich jak LAST. Wydrukuj i powieś wszędzie tam, gdzie używane są leki znieczulenia miejscowego.
Płyny to jedna z najbardziej niskokosztowych interwencji, jakie stosuje się w leczeniu krytycznie chorych pacjentów. Wybór właściwego z nich jest kluczowy, im bardziej gospodarka kwasowo-zasadowa i elektrolitowa jest zaburzona.
Spektrum klinicznych zastosowań wenlafaksyny jest bardzo szerokie. Wskazaniami do terapii z użyciem tego leku są zaburzenia depresyjne, lękowe oraz przewlekłe zespoły bólowe.
Aripiprazol może być dobrą opcją terapeutyczną dla chorych na schizofrenię lub z BD typu I, u których wcześniej podejmowane próby leczenia LPP kończyły się niepowodzeniem z powodu wystąpienia działań niepożądanych.
Sertralina jest to jeden z najważniejszych farmakoterapeutyków stosowanych u chorych na depresję jednobiegunową lub z zaburzeniami lękowymi.
Choć ok. 40% chorych z zaburzeniami afektywnymi dwubiegunowymi rezygnuje z przyjmowania litu, to dostępnych jest niewiele dancych na temat działań niepożądanych towarzyszących stosowaniu tego leku.
„Zrozumienie mechanizmu działania litu – niczym zapisów na Kamieniu z Rosetty – może pozwolić dotrzeć do istoty procesów patofizjologicznych związanych z zaburzeniami afektywnymi dwubiegunowymi".
Karbamazepina należy do grupy pochodnych dibenzoazepiny. Związek ten ma duże znaczenie zarówno w praktyce neurologicznej, jak i psychiatrycznej. Stosuje się ją również w przypadku niektórych zespołów bólowych o charakterze neuropatycznym.
Liczba dostępnych terapii immunologicznych szybko się zwiększa. W niniejszym artykule przeglądowym omówiono 19 terapii immunologicznych zarejestrowanych przez Food and Drug Administration w USA, dostępnych w 2021 roku.
Lamotrygina jest pochodną fenyltriazyny zaliczaną zarówno do leków przeciwpadaczkowych, jak i do leków normotymicznych II generacji. Jedynym psychiatrycznym wskazaniem do jej stosowania jest prowadzenie terapii podtrzymującej u chorych z zaburzeniami afektywnymi dwubiegunowymi.
Omówienie większości leków aktualnie dostępnych w leczeniu padaczki wraz z uwzględnieniem sposobów podawania, zakresów skuteczności i potencjalnych interakcji.
Na szerszym wykorzystaniu kompetencji farmaceutów szpitalnych skorzysta zarówno pacjent, jak i szpital, gdyż dzięki temu farmakoterapia staje się bardziej skuteczna i racjonalna ekonomicznie – mówi dr n. farm. Piotr Kaczmarczyk.
Dzięki lepszemu poznaniu w ostatnich latach molekularnych mechanizmów choroby odkryto nowe potencjalne miejsca uchwytu dla nowych leków. W artykule omówiono obecnie prowadzone i planowane badania kliniczne preparatów zmniejszających stan zapalny w układzie nerwowym, ograniczających stres oksydacyjny, poprawiających kurczliwość włókien mięśniowych i/lub modyfikujących ekspresję genów SOD1 i C9ORF72.
Interakcje leków często spotyka się w opiece podstawowej i zazwyczaj można je przewidzieć. Kluczowe dla bezpieczeństwa pacjenta jest zidentyfikowanie najważniejszych i klinicznie istotnych interakcji.
Jakie analgetyki i koanalgetyki warto ze sobą łączyć, a jakich połączeń należy unikać?
Wortioksetyna jest lekiem przeciwdepresyjnym. Zdaniem autorów aktualnych wytycznych postępowania klinicznego można ją traktować jako jeden z leków pierwszego wyboru u chorych na dużą depresję lub jako użyteczną opcję terapeutyczną u osób, których wcześniejsze próby leczenia przeciwdepresyjnego nie przyniosły zadowalających efektów.
Decyzję o zastosowaniu analgetyków opioidowych (AO) u chorego z bólem przewlekłym o umiarkowanym lub dużym natężeniu zawsze podejmuje się indywidualnie u każdego chorego, po analizie bilansu zysków (zmniejszenie dolegliwości bólowych, poprawa codziennej aktywności oraz jakości życia) i strat (działania niepożądane leków, rozwój tolerancji lub uzależnienia).