Autorzy, opisując stosunkowo rzadko spotykany objaw obniżenia temperatury ciała pacjenta, przypominają o konieczności szczegółowej analizy każdego przypadku. Z punktu widzenia psychiatry na pierwszy plan opisu wysuwają się zaburzenia świadomości, zamącenie, spowolnienie, które de facto były jedynie kliniczną manifestacją obniżonej znacznie temperatury ciała.
Autor omawia bardzo ważne zagadnienia. Chodzi bowiem o granice w leczeniu, naszą tożsamość zawodową i utrzymanie realności bez konieczności psychopatycznych zachowań. Przy rozumieniu psychopatycznych zachowań jako nielicujących z postawą psychiatry i psychoterapeuty, Czytelnik ma jasność co do mojego stanowiska.
W komentowanym opracowaniu przedstawiono rzadkie przyczyny otępienia, które zostały podzielone na 4 kategorie patogenetyczne: choroby zwyrodnieniowe, choroby naczyniowe, pochodzenia prionowego i zakaźne.
Ciekawa praca, której autorem jest Andrew Carroll, dotyczy zagadnienia paranoicznego zaburzenia osobowości.
Autorzy pracy opisali stany kliniczne w psychiatrii, które łączy wystąpienie podwyższonej temperatury. Najwięcej miejsca poświęcili ostrej śmiertelnej (złośliwej) katatonii (ZK) oraz powikłaniom kuracji lekami przeciwpsychotycznymi (LPP) i serotoninergicznymi lekami przeciwdepresyjnymi.
Opis przypadku pani P., dokonany przez Zisselmana i Jaffe'a, jest wartościowym opracowaniem kazuistycznym z omówieniem postępowania u chorej z rozpoznaniem katatonii. Przedstawiono także epidemiologię zaburzenia katatonicznego i jego najczęstsze przyczyny, opisano techniczną stronę wykonywania zabiegów EW oraz prawne aspekty związane z koniecznością pozyskania zgody na przeprowadzenie terapii z ich użyciem obowiązujące w USA.
Profesor Otto Kernberg bardzo rzetelnie opisuje problematykę, znaczenie i konkretne zalecenia co do terapii pacjentów z zaburzeniem osobowości o typie narcystycznym. Opiera się on na swoim wieloletnim doświadczeniu.
Zespół fibromialgii występuje we wszystkich grupach etnicznych i nie ogranicza się jedynie do zamożnych lub uprzemysłowionych społeczeństw. Według dostępnych obecnie danych szacunkowych doświadcza go 2–4% osób z populacji ogólnej.
Nie ma leków skutecznych w terapii chorych – zarówno dzieci, młodzieży, jak i dorosłych – z zaburzeniami odżywiania się. Podstawowe leczenie obejmuje różne formy działań psychoterapeutycznych.
Główna teza autora, mówiąca o znaczeniu duchowości i religijności dla pacjentów psychiatrycznych, wydaje się z jednej strony oczywista (może zwłaszcza w Polsce, gdzie wpływ religii i Kościoła jest szczególnie widoczny i istotny), z drugiej strony jakże często jest w praktyce klinicznej pomijana.
Zespół męczliwości związany z chorobą nowotworową definiuje się jako "subiektywną niezdolność do podejmowania wysiłku, zdecydowanie różniącą się pod względem jakości i nasilenia w porównaniu z typowym zmęczeniem, która niekorzystnie wpływa na funkcjonowanie i nie ulega złagodzeniu pod wpływem wypoczynku lub snu".
Zaburzenia afektywne dwubiegunowe (bipolar disorder – BD) niewątpliwie stanowią wyzwanie zarówno dla badaczy, jak i dla lekarzy praktyków.
Od lat 70. XX wieku wielu autorów zwraca uwagę, iż katatonia być może nie jest podtypem schizofrenii lecz zespołem zaburzeń motoryki wyzwalanym jako nieswoista reakcja na obciążenie skumulowanymi czynnikami stresu o charakterze biologiczno-fizykalnym i psychologicznym.
Węchowy zespół odnoszący (olfactory reference syndrome – ORS) jest odmianą somatycznej postaci zaburzeń urojeniowych (uporczywych zaburzeń urojeniowych wg International Classification of Diseases, 10th Revision [ICD-10] – przyp. red.), cechującą się przekonaniem pacjenta, że jego ciało wydziela nieprzyjemną woń, która wywołuje negatywne reakcje ludzi.
Celem autorek artykułu jest analiza i porównanie korzyści płynących z różnych strategii leczenia osób cierpiących na jadłowstręt psychiczny (anorexia nervosa – AN) oraz dokonanie przeglądu rozmaitych metod terapeutycznych, które okazały się pomocne w postępowaniu z młodymi chorymi na AN.
Jadłowstręt psychiczny (anorexia nervosa – AN) jest 3. pod względem częstości chorobą przewlekłą stwierdzaną u młodzieży, natomiast bulimia (bulimia nervosa – BN) dotyka ponad 1% dziewcząt.
W niniejszej pracy omówiono zastosowanie NNT (number needed to treat), prawdopodobnie najbardziej użytecznej miary porównawczej w leczeniu. Parametr ten obrazuje prawdopodobieństwo wystąpienia korzystnego punktu końcowego.
Sytuacja utraty bliskiej osoby uruchamia wiele adaptacyjnych procesów i mechanizmów, traktowanych przez psychologów zdrowia jak proces radzenia sobie ze stresem, który przejawia się działaniem konkretnych stylów i strategii z tym związanych.
Niewystarczająca skuteczność leków przeciwdepresyjnych (LPD) w przypadku chorych z zaburzeniami depresyjnymi jest powodem poszukiwania nowych strategii terapeutycznych.
W komentowanym przeglądzie omówiono nie tylko oddziaływanie leków stosowanych w terapii chorych na depresję na funkcje seksualne, ale też podano wyniki wykonanych w trakcie czynności seksualnych badań neuroobrazowych mózgu i porównania odnoszące się do funkcjonowania tego organu u osób cierpiących na depresję.