Mitochondria stanowią źródło energii dla komórek. Ich białka są kodowane zarówno przez geny mitochondrialne (mtDNA ), jak i jądrowe. Dziedziczenie mtDNA pod wieloma względami różni się od dziedziczenia zgodnego z prawami Mendla. Ponieważ mitochondria są obecne we wszystkich komórkach, objawy kliniczne chorób mitochondrialnych mogą być niezwykle różnorodne.
Przedstawiony przypadek chorej z zaburzeniami afektywnymi dwubiegunowymi, która w trakcie ciąży wymagała intensywnego leczenia psychiatrycznego, jest ważnym głosem w dyskusji dotyczącej problematyki leczenia kobiet z zaburzeniami psychicznymi w okresie prokreacyjnym.
Autorzy niniejszego artykułu skupili się na poprzedzających wystąpienie migreny tzw. dziecięcych zespołach okresowych, które uwzględniono w drugim wydaniu Międzynarodowej Klasyfikacji Bólu Głowy (International Classification of Headache Disorders, Second Edition – ICHD-II).
Przerzuty w mózgu stwierdza się u 10–40% wszystkich chorych na nowotwory złośliwe i stanowią one najczęstszy rodzaj guzów wewnątrzczaszkowych. Celem postępowania terapeutycznego w takiej sytuacji klinicznej jest uzyskanie kontroli choroby nowotworowej w mózgu poprzez postępowanie skojarzone, obejmujące użycie takich metod jak operacja, radiochirurgia stereotaktyczna i radioterapia całego mózgowia. Korzyść z opanowania choroby w mózgu może się przełożyć na wydłużenie całkowitego czasu przeżycia, ale należy także wziąć pod uwagę jakość życia i stan neurologiczny chorego. W tekście przedstawiono wady i zalety dostępnych sposobów leczenia skojarzonego chorych z przerzutami w mózgu.
Autorzy, opisując stosunkowo rzadko spotykany objaw obniżenia temperatury ciała pacjenta, przypominają o konieczności szczegółowej analizy każdego przypadku. Z punktu widzenia psychiatry na pierwszy plan opisu wysuwają się zaburzenia świadomości, zamącenie, spowolnienie, które de facto były jedynie kliniczną manifestacją obniżonej znacznie temperatury ciała.
W artykule autor udziela odpowiedzi na pytania kliniczne związane z antykoagulacją w okresie okołooperacyjnym u chorych leczonych warfaryną, m.in. dotyczące oceny ryzyka powikłań zakrzepowo-zatorowych i krwawienia, wstrzymywania leczenia warfaryną i leczenia pomostowego heparyną.
Pałeczki niefermentujące z rodzaju Acinetobacter stanowią jeden z najbardziej narastających problemów w medycynie zakażeń i to zarówno ze względów epidemiologicznych jak i terapeutycznych.
Świszczący oddech (świst wydechowy) to częsty objaw u dzieci w wieku przedszkolnym. Jest wysokim, ciągłym dźwiękiem, o muzycznym brzmieniu, który powstaje w klatce piersiowej podczas wydechu.
Ginekomastia to często występujący stan kliniczny, polegający na postępującym, niezłośliwym powiększeniu/proliferacji tkanki gruczołowej piersi u mężczyzn. Choroba często ma postać rozlanego stwardnienia albo nieznacznego, ukrytego za otoczką brodawki sutkowej zgrubienia.Najważniejszym elementem diagnostyki jest zidentyfikowanie chorych, u których ginekomastia jest następstwem innych zaburzeń lub u których wyczuwalna zmiana w piersi ma innych charakter (tj. nie jest obrazem ginekomastii). Do określenia charakteru ginekomastii w większości przypadków wystarcza przeprowadzenie dokładnego wywiadu lekarskiego, pełnego badania fizykalnego oraz kilku przesiewowych testów laboratoryjnych.
W marcu 2011 roku w Sankt Gallen odbyła się kolejna, 12. konferencja International Conference on Primary Therapy of Early Breast Cancer. W wyniku przeprowadzonej tam dyskusji ekspertów opracowano praktyczne rekomendacje postępowania dotyczące leczenia chorych na niezaawansowanego raka piersi. Artykuł zawiera przejrzyste podsumowanie zmian zalecanego leczenia oraz wyczerpująco omawia większość problemów napotykanych w codziennej pracy klinicznej.
Choroba Parkinsona (chP) cechuje się współistnieniem drżenia, sztywności mięśni, spowolnienia ruchowego i zaburzeń chodu. Początkowe objawy są zwykle niesymetryczne.
Największe problemy diagnostyczne występują w przypadku ropni umiejscowionych wysoko, tak zwanych naddźwigaczowych. Są one trudne do rozpoznania w typowym badaniu proktologicznym, z uwagi na brak charakterystycznego dla ropni objawu chełbotania i zaczerwienienia skóry.
Autor artykułu omawia główne elementy oceny klinicznej i procesu podejmowania decyzji o sposobie leczenia chorych na nowotwory złośliwe zajmujące otrzewną. Kiedy zostanie ustalone rozpoznanie nowotworu złośliwego zajmującego otrzewną, konieczne jest szybkie skierowanie chorego do ośrodka, w którym można przeprowadzić adekwatne leczenie.
Autorzy podjęli się omówienia bardzo ciekawego zagadnienia, jakim są dermatozy okresu ciąży. Stanowią one niejednorodną grupę zapalnych chorób skóry o nie w pełni wyjaśnionej etiopatogenezie, które występują jedynie w czasie ciąży lub w okresie połogu.
Autor omawia bardzo ważne zagadnienia. Chodzi bowiem o granice w leczeniu, naszą tożsamość zawodową i utrzymanie realności bez konieczności psychopatycznych zachowań. Przy rozumieniu psychopatycznych zachowań jako nielicujących z postawą psychiatry i psychoterapeuty, Czytelnik ma jasność co do mojego stanowiska.
Pomimo niewątpliwie znaczącego postępu w leczeniu – zwłaszcza doraźnym – migreny część pacjentów nie uzyskuje zadowalających efektów leczenia pod względem opanowania napadów bólu głowy lub zapobiegania częstym nawrotom.
W celu poprawy efektywności opieki medycznej w Stanach Zjednoczonych podjęto projekt opracowania wskaźników oceny jakości tej opieki w chorobach występujących najczęściej i stanowiących największe obciążenie ekonomiczne i społeczne.
Zmiany objętości płynu owodniowego odzwierciedlają stan zdrowia płodu i ciężarnej – nie sposób nie zgodzić się z tym stwierdzeniem, znanym powszechnie od wielu lat.
W komentowanym opracowaniu przedstawiono rzadkie przyczyny otępienia, które zostały podzielone na 4 kategorie patogenetyczne: choroby zwyrodnieniowe, choroby naczyniowe, pochodzenia prionowego i zakaźne.