Depresja jest – obok zaburzeń lękowych – jednym z najczęściej rozpoznawanych zaburzeń w populacji dzieci, a zwłaszcza młodzieży.
Wśród cech zwiększających prawdopodobieństwo rozpoznania zaburzenia afektywnego o charakterze dwubiegunowym, a tym samym depresji w przebiegu BD, wskazuje się wystąpienie objawów psychotycznych, objawów atypowych, współwystępowanie uzależnienia od alkoholu, w przeszłości zachowań typu nadmiernej towarzyskości, nadmiernego zainteresowania seksem, zachowań ryzykownych i niezwykłych.
Wiele zabiegów stomatologicznych wiąże się z przerwaniem ciągłości tkanek i z krwawieniem o różnym nasileniu. Szacuje się, że około 5% dorosłych osób poddawanych zabiegom stomatologicznym przyjmuje przewlekle co najmniej jeden z leków przeciwzakrzepowych.
Zaburzenia psychiczne mogą - w dużo większym stopniu niż sama niepełnosprawność intelektualna - wpływać negatywnie na funkcjonowanie i jakość życia zarówno upośledzonych umysłowo, jak i osób z ich otoczenia.
Pierwszą interesującą kwestią poruszaną przez autora komentowanego artykułu jest miejsce farmakoterapii w leczeniu osób uzależnionych od alkoholu.
Autorzy analizują najnowsze dane z badań klinicznych dotyczące stosowania antybiotyków makrolidowych w celu zapobiegania zaostrzeniom POChP.
Autorzy analizują najnowsze dane z badań klinicznych dotyczące wyboru leków kontrolujących przebieg astmy.
Autor odpowiada na pytania: 1) jak leki przeciwnadciśnieniowe mogą działać korzystnie przy niższych wartościach ciśnienia tętniczego? 2) jak silna jest korelacja między niższym ciśnieniem tętniczym i mniejszym ryzykiem choroby w badaniach obserwacyjnych? 3) czy w badaniach klinicznych niższe ciśnienie tętnicze jest korzystniejsze? 4) jakie są implikacje dla postępowania klinicznego?
Autorzy, opisując stosunkowo rzadko spotykany objaw obniżenia temperatury ciała pacjenta, przypominają o konieczności szczegółowej analizy każdego przypadku. Z punktu widzenia psychiatry na pierwszy plan opisu wysuwają się zaburzenia świadomości, zamącenie, spowolnienie, które de facto były jedynie kliniczną manifestacją obniżonej znacznie temperatury ciała.
W artykule przedstawiono szczegółowo prosty algorytm leczenia opornego nadciśnienia tętniczego.
Autorzy zwięźle przedstawiają wpływ aldosteronu na układ sercowo-naczyniowy, farmakologię kliniczną spironolaktonu i eplerenonu oraz zastosowania tych leków.
Nie ma leków skutecznych w terapii chorych – zarówno dzieci, młodzieży, jak i dorosłych – z zaburzeniami odżywiania się. Podstawowe leczenie obejmuje różne formy działań psychoterapeutycznych.
Artykuł porusza niezwykle ciekawy (i aktualny w związku z dyskusją o tzw. dopalaczach) problem zaburzeń ruchowych związanych z nadużywaniem różnych substancji.
Zakażenia wewnątrzbrzuszne (ZWB) to jedne z najpoważniejszych zakażeń występujących u człowieka. Stanowią częstą przyczynę ciężkiej sepsy,[1] charakteryzującej się dużą śmiertelnością, zwłaszcza u chorych z niewydolnością wielonarządową.
Autor przedstawia praktyczne aspekty stosowania nowego doustnego leku przeciwkrzepliwego – dabigatranu w zapobieganiu powikłaniom zakrzepowo-zatorowym u chorych z migotaniem przedsionków.
Zakażenia skóry i tkanek miękkich, zwłaszcza powikłane, stanowią jeden trudniejszych problemów leczniczych, wymagających często oprócz działań chirurgicznych skutecznej antybiotykoterapii.
Dopalacze (ang. legal highs, smarts, boosters) to potoczna nazwa substancji psychoaktywnych, syntetycznych lub ziołowych, używanych w celu wywołania efektów możliwie zbliżonych do działania nielegalnych substancji psychoaktywnych.
W komentowanym przeglądzie omówiono nie tylko oddziaływanie leków stosowanych w terapii chorych na depresję na funkcje seksualne, ale też podano wyniki wykonanych w trakcie czynności seksualnych badań neuroobrazowych mózgu i porównania odnoszące się do funkcjonowania tego organu u osób cierpiących na depresję.
Skuteczność leków przeciwdepresyjnych w przypadku depresji dwubiegunowej jest generalnie mniejsza. W badaniu krótkoterminowym, które przeprowadzili Ghaemi i wsp., stwierdzono, że poprawa wystąpiła u ok. 70% pacjentów z depresją jednobiegunową i u 50% pacjentów z depresją dwubiegunową.
Autorzy brytyjskiego artykułu w sposób wyczerpujący odnieśli się do zagadnienia objawów odstawiennych, występujących po zaprzestaniu przyjmowania leków przeciwdepresyjnych (LPD). Właściwie trudno byłoby dodać do niego jakiekolwiek inne informacje użyteczne dla lekarza praktyka. Pozostaje mi zatem jedynie podkreślenie wagi problemu w naszej codziennej praktyce psychiatrycznej.