Omawiana grupa zaburzeń obejmuje wszystkie zaburzenia psychiczne, których pierwotna przyczyna znajduje się poza ośrodkowym układem nerwowym (OUN). Zaburzenia te są uwarunkowane zarówno chorobami somatycznymi czy stosowanymi lekami, jak i innymi czynnikami chemicznymi i fizycznymi.
Wśród zespołów zaburzeń świadomości obserwowanych w codziennej praktyce lekarskiej szczególną pozycję zajmuje majaczenie somatogenne (delirium) - groźne i obciążające rokowanie powikłanie wielu ostrych stanów chorobowych. Wystąpienie zaburzeń świadomości stanowi przeważnie objaw głębokich zaburzeń homeostazy ustrojowej, świadczy o załamaniu mechanizmów kompensacyjnych organizmu, a także o neurotoksycznym wpływie stosowanego leczenia lub przyjętej substancji psychoaktywnej.
Okazuje się, że przez nieuwagę możemy zaprosić lękowe zamartwianie się, depresyjne ruminacje czy nieprzychylne odnoszenie się wobec samych siebie do bezkarnego buszowania w naszych głowach i sercach.
Zjawisko lekooporności w przypadku schizofrenii dotyka co najmniej 25% chorych na tę psychozę.
Badania nad snem, prowadzone z wykorzystaniem polisomnografii oraz kryteriów kodowania stadiów snu, znacznie poszerzyły wiedzę na temat mechanizmów regulujących sen i jego zaburzeń.
Prezentowany artykuł stanowi więc cenną pozycję jako praktyczne repetytorium z wiedzy dotyczącej podstaw rozpoznawania i postępowania terapeutycznego.
W różnych opracowaniach może być używane to samo słowo „narcyzm”, ale nie znaczy to, że nazywa się nim to samo pojęcie, że ma tę samą kryjącą się pod nim treść i że jest stosowane w tym samym kontekście.
Artykuł zawiera niezwykle dużo cennych informacji na temat różnicowania zaburzeń katatonicznych u dzieci, które rzadko można spotkać w fachowej literaturze dla psychiatrów dzieci i młodzieży.
W pracy przedstawione zostały poglądy amerykańskich badaczy, z których wynika, że częstość aktów przemocy dokonywanych przez osoby chore psychicznie zwiększyła się w ciągu ostatnich 50 lat.
Jednym z zaburzeń zyskujących na znaczeniu w patogenezie otyłości jest zespół jedzenia nocnego, względnie niedawno opisane zaburzenie, przebiegające z porannym jadłowstrętem oraz objadaniem się w godzinach wieczornych i/lub spożywaniem posiłków w nocy oraz z bezsennością.
Zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne (OCD) – przed 1960 rokiem uważane za nieuleczalne – jest często występującą przewlekłą chorobą, która może dotknąć osoby z każdej grupy wiekowej.
Liczba chorych z nietypowym lub typowym obrazem manii w późnym wieku jest znacząca, a w związku ze stałym zwiększaniem się populacji osób starszych, w połączeniu z lepszą jakością opieki zdrowotnej i dłuższym czasem przeżycia, zapotrzebowanie na właściwe formy opieki będzie coraz większe.
Zastosowanie EEG w psychiatrii może być pomocne w zrozumieniu etiologii i mechanizmów patologicznych zaburzeń psychicznych, tym samym pomagając w ustalaniu rozpoznania i doborze odpowiedniego leczenia.
Ostre stany pobudzenia często występują w przebiegu zaburzeń psychotycznych, gdyż zarówno u chorych na schizofrenię, jak i u osób z zaburzeniem schizoafektywnym lub z zaburzeniem afektywnym dwubiegunowym (bipolar disorder – BD) typu I ryzyko wystąpienia pobudzenia w pewnych okresach jest duże.
Istotą EBM jest "świadome, jasno sprecyzowane i roztropne korzystanie z najlepszych dostępnych danych naukowych w procesie podejmowania decyzji klinicznych dotyczących konkretnych chorych".
Pierwszy epizod psychozy występuje zazwyczaj u młodych i jest często skrajnie traumatycznym doświadczeniem dla chorych i ich rodzin. Efektywna interwencja zastosowana tak wcześnie, jak to możliwe, może zapobiec zakłóceniu realizacji podstawowych zadań rozwojowych pacjenta, co niejednokrotnie ma kluczowe znaczenie dla poprawy rokowania.
Zaburzenia identyfikacji płciowej są przedmiotem zainteresowania większej liczby dyscyplin medycznych niż wiele innych zagadnień z zakresu psychiatrii. W opiekę nad osobami, które cierpią na te zaburzenia, rutynowo zaangażowani są endokrynolodzy, logopedzi i chirurdzy.
Przedstawiona przez autorów artykułu teoria patomechanizmu autoimmunologicznego zespołów paranowotworowych stanowi cenny wkład w poszerzanie naszej wiedzy na ten temat zarówno w aspekcie poznawczym, jak i czysto praktycznym.
Weiden zaproponował nam przewodnik po jednym trudnym zagadnieniu – braku współpracy w zakresie leczenia. Warto go przeczytać i wykorzystać zawarte w nim wskazówki.
Od opatentowania chlordiazepoksydu przed niemal 50 laty pochodne benzodiazepiny (BDZ) są jednymi z najczęściej przepisywanych leków psychotropowych na świecie.