medycyna praktyczna dla lekarzy
medycyna praktyczna dla lekarzy
Autorka artykułu opisuje dramatyczny przypadek dzieciobójstwa dokonanego przez kobietę, u której w okresie poporodowym wystąpiły ostre zaburzenia psychotyczne.
Leczenie stosowane w przypadku tików wciąż stanowi duży problem, dobrze więc, że autorzy postanowili opracować to zagadnienie, a redakcja czasopisma przedstawia tę pracę polskim czytelnikom.
Wrodzona leukoencefalopatia o początku klinicznym od urodzenia do wieku dorosłego, ujawniająca się najczęściej ataksją i/lub spastycznością, cechująca się charakterystycznymi zmianami neuroobrazowymi (sygnał istoty białej w badaniu RM podobny jak płynu mózgowo-rdzeniowego) i epizodami gwałtownego pogorszenia pod wpływem czynników stresowych; przyczyną są mutacje obu alleli jednego z pięciu genów kodujących podjednostki czynnika inicjującego translację u jądrowców 2B (EIF2B).
Pojęcie padaczki lekooporne może się wydawać oczywiste i zrozumiałe niejako intuicyjnie, niemniej jednak nie opracowano jak dotąd powszechnie uznawanej szczegółowej definicji.
Postęp w zakresie psychofarmakoterapii nakłada na lekarzy obowiązek stałego aktualizowania wiedzy oraz weryfikacji obowiązujących zasad postępowania medycznego.
Działania zmierzającego do ograniczenia liczby zachorowań na raka szyjki macicy mają długą historię i są względnie skuteczne w krajach dysponujących odpowiednimi środkami i infrastrukturą. Obecnie zarządzający publicznymi systemami ochrony zdrowia stoją przed wyborem optymalnych rozwiązań spośród szerokiej gamy dostępnych środków do walki z rakiem szyjki macicy. Celem tego artykułu jest omówienie przyszłych działań zmierzających do opanowania liczby zachorowań na raka szyjki macicy w Europie.
W artykule omówiono jedno z najczęściej spotykanych zaburzeń seksualnych u kobiet. Z "Raportu Vamea – seksualność kobiet" opublikowanego w 2005 roku wynika, że dotyczy ono 13% populacji, ale jedynie co siódma kobieta szukała pomocy u specjalisty, głównie ginekologa lub seksuologa.
Wprowadzenie do praktyki klinicznej inhibitorów angiogenezy zwiększyło możliwości leczenia chorych na zaawansowane nowotwory. Niestety stosowanie tych leków łączy się z wystąpieniem powikłań, między innymi nadciśnienia tętniczego. U wielu chorych zaawansowane nowotwory współistnieją z nadciśnieniem tętniczym i innymi czynnikami ryzyka sercowo-naczyniowego, co wymaga ścisłej kontroli wartości ciśnienia krwi podczas stosowania inhibitorów angiogenezy. Autorzy artykułu omawiają patogenezę nadciśnienia tętniczego w tej grupie chorych, przedstawiają też zalecenia odnośnie do monitorowania wartości ciśnienia. Omówiono również szczegółowo zapobieganie i leczenie nadciśnienia tętniczego wywołanego przez inhibitory angiogenezy.
Błonica to występująca na całym świecie ciężka choroba zakaźna o dużej zaraźliwości. Czynnik etiologiczny błonicy stanowią maczugowce Corynebacterium diphtheriae i Corynebacterium ulcerans, które wykazują zdolność wytwarzania swoistej egzotoksyny.
Krztusiec należy do często występujących chorób zakaźnych. Według danych Światowej Organizacji Zdrowia (World Health Organization – WHO) w ciągu ostatnich lat na świecie notowano rocznie około 10 000 000 zachorowań na krztusiec.
Wraz ze zwiększaniem się zapadalności na miażdżycową chorobę wieńcową i częstości jej występowania na całym świecie coraz więcej osób przyjmuje leki przeciwpłytkowe, takie jak kwas acetylosalicylowy (ASA) i/lub klopidogrel.
Tlenoterapię stosuje się w ostrej i przewlekłej niewydolności oddechowej. Bezwzględnym wskazaniem w stanach ostrych jest wysycenie tlenem hemoglobiny krwi tętniczej (SaO2) <94%; wyjątek stanowi rozpoznana lub podejrzewana hiperkapniczna niewydolność oddechowa.
Onkologia, jak żadna inna dziedzina medycyny, jest bezpośrednio powiązana ze zmianami molekularnymi na poziomie komórki. Zgodnie z maksymą cancer is a genetic disease przyjmuje się, że różnego rodzaju zaburzenia materiału genetycznego są podstawą powstawania większości nowotworów.
Ocenia się, że w ciągu całego życia u około 15–25% mężczyzn i 2–3% kobiet może się pojawić przepuklina pachwinowa. Ponadto rosnącym problemem stają się przepukliny w bliźnie pooperacyjnej, które – jak się szacuje – występują po około 10% tak zwanych otwartych operacji narządów jamy brzusznej.
Pierwotne guzy stanowią mniej niż 10% nowotworów kręgosłupa. Mimo że występują one rzadko, to mogą prowadzić do poważnych następstw, wynikających z miejscowego zniszczenia kości oraz naciekania otaczających struktur nerwowych i naczyniowych. Ich leczenie jest trudne nawet dla najbardziej doświadczonych lekarzy i wymaga wielospecjalistycznego postępowania w celu uzyskania jak najlepszego wyniku. W artykule omówiono najczęściej występujące pierwotne guzy kości i najnowsze osiągnięcia w zakresie ich leczenia operacyjnego i farmakologicznego, a także radioterapii.
Nowe, wybiórcze inhibitory aktywowanego czynnika X i trombiny – w porównaniu z enoksaparyną, będącą obecnie lekiem standardowym – są skuteczne w zapobieganiu żylnej chorobie zakrzepowo-zatorowej (ŻChZZ) u chorych obciążonych dużym ryzykiem.
Każde dziecko z pierwszym rzutem ZN należy przyjąć do szpitala w celu przeprowadzenia diagnostyki.
W powyższym artykule poglądowym autorka zafascynowana zabiegami u płodu dokonuje ich retrospektywnej analizy, sięgając do początków rozwoju ultrasonografii prenatalnej i pierwszych prób terapii płodu z lat 60. ubiegłego wieku.
ŁZS typowo zajmuje obszary skóry bogate w gruczoły łojowe, czyli twarz, skórę owłosioną głowy, górną część klatki piersiowej oraz okolice uszu.
W ciągu ostatniej dekady dokonał się ogromny postęp w zakresie technik pozwalających na analizę ekspresji genów. Analiza profili genowych (podpisu genowego) znalazła zastosowanie w diagnostyce nowotworów złośliwych, a także w ocenie rokowania i odpowiedzi na leczenie. W wyczerpującym artykule przeglądowym przedstawiono nowe biologiczne czynniki rokownicze: test Mammaprint, podpis "rotterdamski" i Oncotype Dx, a także opisano sposoby ich zastosowania w praktyce klinicznej. Użycie nowych metod oceny rokowania oraz spodziewanej odpowiedzi na leczenie umożliwi indywidualizację postępowania poprzez bardzo swoisty dobór terapii, zgodny z genetyczną charakterystyką komórek raka piersi.
