Brakuje danych wspierających rutynowe badanie przesiewowe w tym kierunku. Istotne elementy wywiadu obejmują pytania o zamiar, plan samobójstwa i dostęp do środków lub narzędzi umożliwiających odebranie sobie życia, o dostępność wsparcia społecznego, próby samobójcze w przeszłości, obecność współistniejących chorób psychicznych lub nadużywanie substancji psychoaktywnych.
W przestrzeni publicznej często poświęca się uwagę konsekwencjom różnych wstrząsających wydarzeń – przemocy, katastrof, aktów terroryzmu, wypadków oraz wojen – a zainteresowanie tymi problemami jest zdecydowanie trwałe. Autor niniejszego artykułu wyjaśnia, dlaczego wyniki badań poświęconych stresowi traumatycznemu pozwalają lepiej zrozumieć problematykę zdrowia psychicznego na poziomie populacyjnym.
W opiece nad osobami z zaburzeniami psychicznymi coraz częściej uczestniczą członkowie zespołów wielospecjalistycznych – w tym specjaliści w zakresie dietetyki, aktywności fizycznej, coachingu lub treningów mindfulness. Osoby te powinny być odpowiednio przeszkolone w zakresie psychopatologii i pracy z takimi pacjentami.
Dialog motywujący to sposób prowadzenia rozmowy oparty na współpracy i pozwalający wzmocnić zaangażowanie pacjenta we wprowadzenie zmian. Wielu lekarzy chętnie prowadziłoby dialog motywujący, ale martwią się, jak znaleźć czas w i tak już napiętym grafiku wizyt...
Skuteczność psychoterapii poznawczo-behawioralnej w leczeniu zaburzenia lękowego z napadami paniki została przebadana naukowo i wynosi 85–87%. Opisując przebieg terapii napadów paniki, powołano się na elementy planu leczenia zaproponowanego przez Wellsa w oparciu o model paniki Clarka.
Zespół Charlesa Bonneta u osób z zaawansowanym upośledzeniem widzenia nie jest rzadkim zjawiskiem, dlatego warto poruszać ten temat w rozmowach z pacjentami z utratą widzenia.
Ryzykowne kontakty seksualne, sięganie po substancje psychoaktywne, (auto)agresja – to znane przykłady zachowań ryzykownych wśród młodzieży. Nowe zaś manifestują się w środowisku nowoczesnych technologii komunikacyjnych, czyli w przestrzeni będącej źródłem wiedzy o świecie, miejscem wymieniania opinii, nawiązywania kontaktów społecznych, zabawy, rozrywki, kreowania postaw i wzorców percepcji świata.
Tematyka psychoimmunologii zyskała popularność, od kiedy zidentyfikowano autoimmunologiczne formy zapalenia mózgu związane z obecnością swoistych przeciwciał klasy IgG, wykazujących powinowactwo do niektórych białek współtworzących błony komórkowe neuronów.
Zachowania ryzykowne wynikają z interakcji wielu czynników indywidualnych i środowiskowych. Interakcje te rozpatrywane są w ramach modelu biopsychospołecznego. Najważniejszymi wśród czynników chroniących przed podejmowaniem omawianych zachowań są te dotyczące prawidłowych więzi emocjonalnych między rodzicami i dziećmi, zainteresowania ze strony rodziców i nauczycieli rozwojem nieletnich, skłonności do szanowania norm i wartości społecznych.
W niniejszym artykule omówiono pokrótce czynniki, które przyczyniły się do opracowania pierwszej formalnej definicji zaburzenia psychicznego i które stanowiły podstawę wszystkich późniejszych wersji tej koncepcji.
Skuteczna farmakoterapia powinna trwać jeszcze długo po osiągnięciu remisji objawów. W przypadku przedwczesnego zaprzestania przyjmowania LPD dochodzi do istotnego zwiększenia ryzyka nawrotu choroby.
Dziś metylofenidat poprawia funkcjonowanie milionów dzieci i dorosłych na świecie. Jednak zanim współczesna nauka uznała zasadność jego stosowania przeszedł on długą drogę. Historia medycyny może budzić u współczesnego człowieka przeróżne odczucia – respekt dla pomysłowości odkrywców, oburzenie stosowanymi metodami, zaskoczenie i niejednokrotnie uśmiech.
Istotnym problemem obserwowanym u chorych na schizofrenię jest 3–5 razy częstsze niż w populacji ogólnej współwystępowanie zespołu metabolicznego i jego składowych: otyłości, cukrzycy typu 2 i hipercholesterolemii. U tych chorych stwierdza się także zwiększone ryzyko zgonu z przyczyn sercowo-naczyniowych.
Farmakoterapia stanowi podstawową formę leczenia cierpiących na schizofrenię, a przyjmowanie LPP zgodnie z zaleceniami lekarza pozwala ograniczyć ryzyko nawrotów choroby, wynikających z nich hospitalizacji, utrzymywania się opornych na leczenie objawów resztkowych i następczego obniżenia poziomu funkcjonowania i jakości życia pacjentów. W niniejszej pracy omówiono ogólny profil działań niepożądanych i bezpieczeństwo metaboliczne terapii lurasidonem u cierpiących na tę chorobę.
Lekarze rodzinni regularnie stykają się z pacjentami, którzy prowadzą niezdrowy tryb życia – w takich przypadkach interwencja oparta na dowodach naukowych może pomóc w dokonaniu trwałych zmian.
Gdy powstawał ten artykuł, ponad 690 000 osób na całym świecie zapadło na chorobę spowodowaną przez SARS-CoV-2. W ponad 33 000 przypadków choroba ta zakończyła się zgonem. Choć na tak wczesnym etapie trzeba z dużą ostrożnością podchodzić do prognoz dotyczących pandemii, oszacowano, że nawet w przypadku najkorzystniejszego scenariusza liczba ofiar śmiertelnych w skali światowej może sięgnąć 15 milionów osób.
Zgodnie ze stanowiskiem autorów wytycznych postępowania klinicznego, terapię z użyciem LPD powinno się prowadzić z użyciem najmniejszych skutecznych dawek, a decyzje dotyczące ewentualnego ich zwiększania należy podejmować na podstawie wniosków z oceny klinicznej.
Autorzy omawianego artykułu podjęli próbę podsumowania i oceny wiarygodności metaanaliz badań obserwacyjnych, w których oceniano zależności między stosowaniem leków przeciwdepresyjnych a ryzykiem działań niepożądanych.
Zaburzenia lękowe (dawniej określane jako „nerwicowe”) stanowią grupę różnorodnych zaburzeń o wspólnej genezie historycznej związanej z pojęciem „nerwicy”, a w ich powstawaniu, rozwoju i przebiegu istotną rolę odgrywają czynniki psychologiczne.
Obecnie niedostępne są badania przesiewowe w kierunku BD do stosowania w POZ. Zgodnie z zaleceniami NICE (National Institute for Health and Care Excellence), diagnozując depresję u pacjenta, lekarze rodzinni powinni zapytać o wcześniejsze epizody nadmiernej aktywności lub zachowań cechujących się rozhamowaniem; a jeśli objawy te utrzymywały się dłużej niż przez 4 dni, pacjent powinien zostać skierowany do psychiatry.