U osób z osteopenią lub osteoporozą wykazano, że w porównaniu z placebo albo z niestosowaniem żadnego swoistego leczenia, alendronian, ryzedronian, kwas zoledronowy i estrogeny zmniejszają ryzyko złamań kręgów, innych kości i złamań bliższego odcinka kości udowej; parathormon zmniejsza ryzyko złamania kręgu i innych kości, a etydronian, ibandronian, raloksyfen i kalcytonina – zmniejszają ryzyko złamania kręgu. Istnieją dane dobrej jakości wskazujące na to, że w zależności od dawki, rodzaju preparatu i populacji witamina D (lub jej pochodna) może być skuteczna albo nieskuteczna.
W onkologii rehabilitacja jest częścią tak zwanego postępowania wspomagającego, ponieważ właściwe zastosowanie dostępnych metod usprawniania stanu fizycznego, psychicznego i społecznego chorych zmniejsza niekorzystne następstwa choroby i leczenia przeciwnowotworowego.
W artykule omówiono wybrane publikacje z 2007 r. dotyczące diagnostyki, profilaktyki i leczenia osteoporozy, ze szczególnym uwzględnieniem roli suplementacji witaminy D, stosowania leków antyresorbcyjnych i anabolizujących.
Chory na otyłość często postrzegany jest jako pacjent gorszej kategorii. Jest nielubiany przez personel i innych pacjentów – mówi w wywiadzie dla MP.PL dr hab. n. praw. Dorota Karkowska, prof. UJ, współautorka Karty Praw Pacjenta Chorego na Otyłość.
